Grote bergen en kleine neushoorntjes
Door: lock en janneke
Blijf op de hoogte en volg Lock & Janneke
04 December 2012 | Nepal, Lumbini
Daar staan we dan: Met 6 lagen kleding aan bij -5 °C op 4300 meter hoogte. Na 5 dagen lopen staan we halverwege op de Mnt Annapurna welke in totaal 8091 meter hoog is.
Vooraf hadden we niet gedacht dat we zo sportief waren, maar het is ons goed gelukt! In 8 dagen lopen wij de hele route vanaf een dorpje nabij Pokhara naar het Annapurna Base Camp en terug. Dit is een trekking door de bergen van de Himalaya waarbij je naar de bergen Annapurna en Machupuchre toeloopt. We lopen langs kleine bergdorpjes, over smalle paadjes die we moeten delen met honderden ossen en ezels, door bossen, over rotspaadjes en hangbruggen. Het is een prachtige trekking door de natuur en door al deze mooie schattige dorpjes, terwijl je de besneeuwde bergtoppen steeds dichterbij ziet komen. Overdag hebben we heerlijk weer, maar zodra de zon weg is, daalt de temperatuur tot onder het vriespunt. Koud!!
Overdag lopen we en als we op tijd in een dorpje aankomen, hebben we soms nog tijd voor een douchje of een wasje in het laatste restje zonlicht. Dat is ook wel lekker, aangezien we alleen een klein rugzakje bij ons hebben met water, wat nootjes, en wat warme kleding. Andere mensen hebben vaak een gids of drager bij zich, maar wij kiezen voor wat meer vrijheid en gaan op onszelf. Dit is ook prima te doen; als je even de weg niet weet, is er altijd wel een hulpvaardige local die ons de weg wijst, of er komt vanzelf weer een groep Koreanen langslopen.
Het is mooi om te zien hoe de mensen hier leven, even weg van de grote stad en de bergen in. De mensen zijn vriendelijk en kinderen zwaaien als je langsloopt. Soms komt er een groep buffels voorbij, of ezels welke de hoger gelegen dorpjes bevoorraden. Auto’s of brommertjes kunnen hier niet komen. Deze makke beesten veroorzaken misschien nog wel de meeste ongelukken in de bergen. Als de stoet voorbij draaft , moet je echt oppassen voor je tenen of dat je de goede kant van het pad kiest, anders wordt je zo het ravijn ingeduwd!
Na de trekking lopen we nog even door. Op de landkaart hebben we gezien dat Dhital vlakbij is en zo wandelen we naar dit dorpje toe. Voor insiders: dit is het dorpje waar Thijs een half jaar heeft gewoond toen hij op het schooltje les gaf. Wij gaan een middagje langs bij de mensen waar hij woonde, maar het is hier zo relaxed en de mensen zijn zo lief dat wij nog 2 dagen blijven plakken. Overdag doen we een beetje de afwas, helpen met koken, proberen we de koe te melken, laten we de geiten uit en lopen we zelf wat door het dorpje. Het is een heerlijk dorpje om nog wat langer te blijven, maar als we nog een andere kant van Nepal willen zien voordat ons visum verloopt, moeten we toch weer door.
En zo reizen we weer door naar Sahaura, een klein dorpje naast het Chitwan National Park. Sahaura is een arm boerendorpje, maar veel Nepali’s ontdekken hier het toerisme meer en meer. Overal zijn genoeg proppers te vinden om je naar een van de vele lodges te brengen.
Chitwan NP staat vooral bekend om zijn neushoorns en wij gaan ook een kijkje nemen. We maken een dagwandeling door de jungle en krijgen instructies wat je moet doen als je achterna gezeten wordt door een neushoorn, of wanneer je wordt aangevallen door een beer, tijger of wilde olifant. Zigzaggend wegrennen en je kleding uitgooien lijkt de oplossing. Nu maar hopen dat dit ons niet overkomt! We lopen de hele dag, maar zien vooral herten. Het is hier ook al herfst en het gras is hoog, waardoor het moeilijk is om de neushoorns te spotten. We zien er die dag eentje, welke een stuk verderop staat te zonnen en te grazen. Hij is lui en draait zich niet om, waardoor wij tijdens onze wildliftetour alleen zijn kont zien.
Wel zien we die dag vele krokodillen bij de rivier. En omdat we geen tijgers of beren zien, hebben we deze trip gelukkig ook weer goed overleefd!
Deze tijd van het jaar is het paringsseizoen en de wilde olifantmannetjes komen daardoor af en toe langs bij de tamme olifanten in Sauhara welke door de parkwachters worden bereden, bij de privé olifanten, of bij het Elephant Breeding Centre. Dit vergroot de kans voor toeristen om een olifant te zien, maar het geeft ook de nodige problemen.
’s Nachts slapen wij heerlijk in ons bedje, maar de volgende ochtend horen we dat er een wilde olifant langs is geweest. De bosjes naast ons hotelletje zijn allemaal platgelopen. We hebben geluk dat hij die nacht linksaf is gegaan, want 2 weken geleden zijn er nog mensen overleden toen er ’s nachts een wilde olifant langskwam. Ook zouden er regelmatig neushoorns in de voortuin van het hotel staan te grazen!
Tegenover ons hotel staat er wel een babyneushoorntje in de tuin. Deze is een paar weken geleden in het park aangevallen door een tijger en was zodanig gewond dat de parkwachters het beestje hebben meegenomen om te verzorgen. Nu krijgt hij medicijnen zodat zijn wonden kunnen herstellen. Het beestje staat nu in de museumtuin, dus hebben we toch nog een neushoorn van dichtbij gezien. Hoewel de locals ons vertellen dat dit beestje weer terug naar het National Park zal gaan, horen we hier dat dit beestje zal verhuizen naar de dierentuin in Kathmandu.
Om ons bezoek aan Nepal af te sluiten besluiten wij naar Lumbini te gaan. Deze kleine stad is bekend omdat hier Boeddha is geboren. Het gehele stadje staat dan ook in het teken van Boeddha. Vele boeddhistische monniken uit allerlei landen maken een pelgrimage aan de geboorteplek en je ziet dus ook overal monniken lopen in allerlei verschillende kleuren, zelfs in ons hotelletje zijn ze te vinden en als Janneke naar het toilet wil gaan komt er net een monnik uit de douche zetten en blijkt dat ook zijn onderbroek op kleur is.
Het grootste gedeelte van het stadje bestaat uit een enorm gebied met in het midden de geboorte plek van Boeddha en eromheen vele andere tempels. Deze tempels zijn gebouwd door andere boeddhistische landen en variëren hierdoor erg in stijl. De meeste zijn nog in aanbouw en de diverse landen proberen elkaar te overtreffen in grootte en pracht, over een paar jaar moet het allemaal af zijn en zal het een prachtig en uniek park zijn. De tempels van Thailand en China zijn praktisch al klaar en zien er prachtig uit. Als wij de tempel van China willen bezoeken is het eigenlijk al na sluitingstijd, maar de deur staat nog open dus we besluiten toch nog maar naar binnen te gaan. De monniken blijken net te zijn begonnen met een chanten en wij gaan rustig in een hoekje van de tempel zitten. Na een tijdje gebaart een monnik iets en in eerste instantie denken we dat we iets opzij moeten, maar het blijkt dat we worden gevraagd mee te doen met de ceremonie. Zo lopen we slingerdeslang achter de monniken aan door de tempel terwijl andere muziek maken en zij zingen, later bidden ze en knielen ze neer, staan ze op, knielen ze wederom neer en dit gaat nog een tijdje door, terwijl zo goed als mogelijk mee proberen te doen. Nu pas valt het op hoe gedisciplineerd zo’n dienst eraan toe gaat. Wat een unieke ervaring om dit mee te mogen maken.
Op onze laatste avond in Nepal eten we natuurlijk weer traditioneel Dahl Bath, een schotel van rijst (bath) met dahl, (kip)curry, groenteprutje, curd (soort yoghurt), chilly en papadum. Heerlijk en overal nét even anders. Het eten met onze handen gaat ons al iets beter af, deze sport hebben we aardig onder de knie. Toch blijft het een hele kunst om álles op te krijgen. Na je eerste propvolle bord is het namelijk een belediging om meer dahl bath te weigeren; hierdoor denken ze dat je het eten niet lekker vond. Dus krijg je er nog eens een keer een half bord Dahl Bath bij. Lekker hoor, maar wat een hoop!
Vooraf hadden we niet gedacht dat we zo sportief waren, maar het is ons goed gelukt! In 8 dagen lopen wij de hele route vanaf een dorpje nabij Pokhara naar het Annapurna Base Camp en terug. Dit is een trekking door de bergen van de Himalaya waarbij je naar de bergen Annapurna en Machupuchre toeloopt. We lopen langs kleine bergdorpjes, over smalle paadjes die we moeten delen met honderden ossen en ezels, door bossen, over rotspaadjes en hangbruggen. Het is een prachtige trekking door de natuur en door al deze mooie schattige dorpjes, terwijl je de besneeuwde bergtoppen steeds dichterbij ziet komen. Overdag hebben we heerlijk weer, maar zodra de zon weg is, daalt de temperatuur tot onder het vriespunt. Koud!!
Overdag lopen we en als we op tijd in een dorpje aankomen, hebben we soms nog tijd voor een douchje of een wasje in het laatste restje zonlicht. Dat is ook wel lekker, aangezien we alleen een klein rugzakje bij ons hebben met water, wat nootjes, en wat warme kleding. Andere mensen hebben vaak een gids of drager bij zich, maar wij kiezen voor wat meer vrijheid en gaan op onszelf. Dit is ook prima te doen; als je even de weg niet weet, is er altijd wel een hulpvaardige local die ons de weg wijst, of er komt vanzelf weer een groep Koreanen langslopen.
Het is mooi om te zien hoe de mensen hier leven, even weg van de grote stad en de bergen in. De mensen zijn vriendelijk en kinderen zwaaien als je langsloopt. Soms komt er een groep buffels voorbij, of ezels welke de hoger gelegen dorpjes bevoorraden. Auto’s of brommertjes kunnen hier niet komen. Deze makke beesten veroorzaken misschien nog wel de meeste ongelukken in de bergen. Als de stoet voorbij draaft , moet je echt oppassen voor je tenen of dat je de goede kant van het pad kiest, anders wordt je zo het ravijn ingeduwd!
Na de trekking lopen we nog even door. Op de landkaart hebben we gezien dat Dhital vlakbij is en zo wandelen we naar dit dorpje toe. Voor insiders: dit is het dorpje waar Thijs een half jaar heeft gewoond toen hij op het schooltje les gaf. Wij gaan een middagje langs bij de mensen waar hij woonde, maar het is hier zo relaxed en de mensen zijn zo lief dat wij nog 2 dagen blijven plakken. Overdag doen we een beetje de afwas, helpen met koken, proberen we de koe te melken, laten we de geiten uit en lopen we zelf wat door het dorpje. Het is een heerlijk dorpje om nog wat langer te blijven, maar als we nog een andere kant van Nepal willen zien voordat ons visum verloopt, moeten we toch weer door.
En zo reizen we weer door naar Sahaura, een klein dorpje naast het Chitwan National Park. Sahaura is een arm boerendorpje, maar veel Nepali’s ontdekken hier het toerisme meer en meer. Overal zijn genoeg proppers te vinden om je naar een van de vele lodges te brengen.
Chitwan NP staat vooral bekend om zijn neushoorns en wij gaan ook een kijkje nemen. We maken een dagwandeling door de jungle en krijgen instructies wat je moet doen als je achterna gezeten wordt door een neushoorn, of wanneer je wordt aangevallen door een beer, tijger of wilde olifant. Zigzaggend wegrennen en je kleding uitgooien lijkt de oplossing. Nu maar hopen dat dit ons niet overkomt! We lopen de hele dag, maar zien vooral herten. Het is hier ook al herfst en het gras is hoog, waardoor het moeilijk is om de neushoorns te spotten. We zien er die dag eentje, welke een stuk verderop staat te zonnen en te grazen. Hij is lui en draait zich niet om, waardoor wij tijdens onze wildliftetour alleen zijn kont zien.
Wel zien we die dag vele krokodillen bij de rivier. En omdat we geen tijgers of beren zien, hebben we deze trip gelukkig ook weer goed overleefd!
Deze tijd van het jaar is het paringsseizoen en de wilde olifantmannetjes komen daardoor af en toe langs bij de tamme olifanten in Sauhara welke door de parkwachters worden bereden, bij de privé olifanten, of bij het Elephant Breeding Centre. Dit vergroot de kans voor toeristen om een olifant te zien, maar het geeft ook de nodige problemen.
’s Nachts slapen wij heerlijk in ons bedje, maar de volgende ochtend horen we dat er een wilde olifant langs is geweest. De bosjes naast ons hotelletje zijn allemaal platgelopen. We hebben geluk dat hij die nacht linksaf is gegaan, want 2 weken geleden zijn er nog mensen overleden toen er ’s nachts een wilde olifant langskwam. Ook zouden er regelmatig neushoorns in de voortuin van het hotel staan te grazen!
Tegenover ons hotel staat er wel een babyneushoorntje in de tuin. Deze is een paar weken geleden in het park aangevallen door een tijger en was zodanig gewond dat de parkwachters het beestje hebben meegenomen om te verzorgen. Nu krijgt hij medicijnen zodat zijn wonden kunnen herstellen. Het beestje staat nu in de museumtuin, dus hebben we toch nog een neushoorn van dichtbij gezien. Hoewel de locals ons vertellen dat dit beestje weer terug naar het National Park zal gaan, horen we hier dat dit beestje zal verhuizen naar de dierentuin in Kathmandu.
Om ons bezoek aan Nepal af te sluiten besluiten wij naar Lumbini te gaan. Deze kleine stad is bekend omdat hier Boeddha is geboren. Het gehele stadje staat dan ook in het teken van Boeddha. Vele boeddhistische monniken uit allerlei landen maken een pelgrimage aan de geboorteplek en je ziet dus ook overal monniken lopen in allerlei verschillende kleuren, zelfs in ons hotelletje zijn ze te vinden en als Janneke naar het toilet wil gaan komt er net een monnik uit de douche zetten en blijkt dat ook zijn onderbroek op kleur is.
Het grootste gedeelte van het stadje bestaat uit een enorm gebied met in het midden de geboorte plek van Boeddha en eromheen vele andere tempels. Deze tempels zijn gebouwd door andere boeddhistische landen en variëren hierdoor erg in stijl. De meeste zijn nog in aanbouw en de diverse landen proberen elkaar te overtreffen in grootte en pracht, over een paar jaar moet het allemaal af zijn en zal het een prachtig en uniek park zijn. De tempels van Thailand en China zijn praktisch al klaar en zien er prachtig uit. Als wij de tempel van China willen bezoeken is het eigenlijk al na sluitingstijd, maar de deur staat nog open dus we besluiten toch nog maar naar binnen te gaan. De monniken blijken net te zijn begonnen met een chanten en wij gaan rustig in een hoekje van de tempel zitten. Na een tijdje gebaart een monnik iets en in eerste instantie denken we dat we iets opzij moeten, maar het blijkt dat we worden gevraagd mee te doen met de ceremonie. Zo lopen we slingerdeslang achter de monniken aan door de tempel terwijl andere muziek maken en zij zingen, later bidden ze en knielen ze neer, staan ze op, knielen ze wederom neer en dit gaat nog een tijdje door, terwijl zo goed als mogelijk mee proberen te doen. Nu pas valt het op hoe gedisciplineerd zo’n dienst eraan toe gaat. Wat een unieke ervaring om dit mee te mogen maken.
Op onze laatste avond in Nepal eten we natuurlijk weer traditioneel Dahl Bath, een schotel van rijst (bath) met dahl, (kip)curry, groenteprutje, curd (soort yoghurt), chilly en papadum. Heerlijk en overal nét even anders. Het eten met onze handen gaat ons al iets beter af, deze sport hebben we aardig onder de knie. Toch blijft het een hele kunst om álles op te krijgen. Na je eerste propvolle bord is het namelijk een belediging om meer dahl bath te weigeren; hierdoor denken ze dat je het eten niet lekker vond. Dus krijg je er nog eens een keer een half bord Dahl Bath bij. Lekker hoor, maar wat een hoop!
-
08 December 2012 - 10:57
Eef:
Fantastisch verhaal weer, bedankt.
Hier is koning winter binnen gevallen dus blijf ook om die reden nog maar lekker weg.
Groetjes ook van Toos natuurlijk.
-
08 December 2012 - 12:27
Edwin Van Der Hoeven:
Echt een stom verhaal!
hehehe ;-) Heerlijk om weer te lezen en het werd wel weer eens tijd ook zeg.. sjesus.. hou eens een beetje rekening met ons. Jullie verhalen slepen ons door het saaie loonslavenleven.
Maar hier zien we nu dus ook sneeuw, natte teringzooi weliswaar, maar toch, het idee is leuk. Gisteravond naar Ben Howard geweest wat nog spannend was ivm de grote NS sneeuwpaniek. Als er een mug op het spoor schijt pakken ze die kans nog aan om de helft van de treinen lekker binnen te laten staan en kosten te sparen. Maar Ben was TE GEK!!! 25 jaar die gast en zo'n vette show neerzetten.. lekker knus in het Paradiso en Mascha en ik weten ondertussen goed hoe we een mooi plekje boven kunnen bemachtigen.. dus nu ook weer goed uitzicht, top geluid en met de bar achter ons. Het leven kan zo goed zijn.. hahaha..
Luitjes... geniet er lekker van en alvast mooie kerstdagen! -
08 December 2012 - 12:48
Ar:
Mooi verhaal, toffe foto's maar de video is toch wel het hoogtepunt :) -
08 December 2012 - 13:34
Llse:
Ik heb een reactie geplaatst maar hij staat er niet bij? :(
Nou ik wacht het nog wel even af, misschien komt het omdat de batterij van mijn telefoon bijna leeg was? -
08 December 2012 - 13:38
Ilse:
Dat filmpje had ik nog niet gezien! (Bedankt Ar) leuk!
...BOOM BOOM BOOM BOOM! Discobus hihihi -
08 December 2012 - 16:23
Marion:
Gaaf hoor, prachtige foto's ook! Een keer naar de Himalaya stond al half op mijn verlanglijst, maar nu helemaal! -
08 December 2012 - 21:05
Joris En Bianca :
Vinden wij leuk!
De verhalen en foto's zijn weer leuk om te lezen en zien. Mooi daar zeg. En het filmpje is heel cool. De vengabus is coming and everybody is jumping. De bus stuitert in ieder geval goed mee. -
09 December 2012 - 11:13
Koffiemorgen De Aa:
Hallo,
Per ongeluk hebben we onze reactie bij het vorige verslag geplaatst, maar daarom zitten we ook hier. Daarom nog eens:
Fijn om te zien dat jullie nog leven en het goed naar de zin hebben. ER valt daar ook sneeuw, dus wij hopen ook voor jullie op een witte kerst. Fijne feestdagen gewenst en tot ziens in 2013.
De Aa. -
09 December 2012 - 15:46
Ice Thijs:
Wow, nog steeds jaloers! Fantastische foto's ook weer! -
09 December 2012 - 17:39
Ineke En John:
Zo te zien en horen en te lezen vermaken jullie je wel. Wij zien ons zelf weer lopen door de bergen van Nepal zo herkenbaar. Een gave ervaring voor jullie.... Veel plezier nog. -
10 December 2012 - 19:55
Amaythijs:
namaste sathiharu. khe chha? hoi vriendjes. hoe is t? leuk verslag. ook super tof dat jullie dhital even aangedaan hebben, ik had er graag bijgeweest. eigenlijk waren jullie 2 weken te laat. de school waar ik les gaf had een feestje ter ere van de opening van de nieuw gebouwde lokalen. er was mij zelfs gevraagd een speech te schrijven die een leraar namens mij opgezegd heeft.
hier is ook weer het een en ander gebeurd. t bootje zeilt weer. zelfs geen krak gehoord. 3 biertjes omgedonderd. lekker klote weer,koud,regen. maar dit alles was zeker de moeite waard.
sinterklaas bij joer was ook goed genieten. olifantenpolonaise door het huis was wel het hoogtepunt. check de foto`s
veel plezier verder in India ( varanasi ? ). enne, niet vergeten, wel zoenen als je daar genaaid wordt. -
15 December 2012 - 19:00
Mama Els:
Wat een avontuur weer! Zoals je het vertelt is het net of ik er een beetje bij ben :>)
Maar ik ben wel opgelucht dat jullie geen wilde dieren zijn tegengekomen!
Waar zijn jullie nu?
Bijna aan het eind van het jaar alweer. Kerst zonder jullie :>(
Nou ja, mijn kerst staat denk ik in het teken van inpakken en ruimen. Volgende week hoor ik weer meer!
Dikke pakkerd lieverds! X
-
16 December 2012 - 17:07
Piet:
had alweer even niet op jullie verslag gekeken en zag dat het verslag alweer een paar dagen oud is.
Leuk om te lezen en hoewel ik er compleet geen beeld van heb,behalve dan de foto's, is het verslag boeiend genoeg om te beseffen dat jullie het naar je zin hebben.
Maak er wat van! heel voorzichtig aan naderen wij de feestdagen en gaan er hier natuurlijk ook een feestje van maken!
gr Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
