Van de kleinste aap naar de grootste vis

Druk en chaotisch verkeer op de weg, eetstalletjes op straat, de ijscoman die langs komt lopen met een belletje… Het voelt goed om weer terug te zijn in Azië! Ook al ligt Singapore in Azië, het voelt heel Westers aan met z’n hoge gebouwen, schone straten en vele regeltjes.

We zijn in de Filippijnen, 7107  eilanden bij elkaar; grote stedelijke eilanden en kleine verlaten eilandjes. Je kunt hier zelfs je eigen eiland kopen!
Het land is voornamelijk katholiek en overal op straat zien we kleine kerkjes. Het eten is niet zo heet als de andere Aziatische landen en de Filippijners eten vooral vlees. Maar het land heeft ook Aziatische kanten, qua landschap, uiterlijk van de mensen en het verkeer.

Onze trip in de Filippijnen  begint al goed! Edwin en Mascha komen bij ons langs in de Filippijnen en de komende weken trekken we samen op! En zij hebben hagelslag, chocoladepaaseitjes, pesto en een kaasplankje uit Nederland meegenomen! Heerlijk!! Als zij ’s nachts rond 2 uur in Cebu aankomen, is het kaasplankje na 36 uur buiten de koelkast bijna gesmolten, dus die slurpen we ’s nachts met een gezellig biertje gelijk naar binnen! Het is onwijs gezellig hen weer te zien en lekker samen rond te reizen! En voor hen is het vakantie, dus wij vieren een beetje vakantie mee!

Onze reisleidster Mascha heeft haar huiswerk goed gedaan en na de landing op eiland Cebu, liggen onze tickets al klaar en varen we met de boot naar het eiland Bohol. We hebben onze overnachtingen van deze week al geboekt en de eerste dagen zitten we in een hutje gemaakt van palmbladeren aan de rivier. Deze week is het namelijk Pasen en veel mensen zijn vrij en gaan er ook een paar dagen naar familie of er tussenuit. Omdat de meeste Filippijners katholiek zijn, wordt Pasen groots gevierd. De kerk is versierd en buiten staan met bloemen versierde praalwagens met beelden van Jezus en Maria. Iedereen is druk bezig met de Holy Week en het hele dorp doet mee. Zo zien we op aswoensdag een stoet aankomen door de hoofdstraat van het dorpje Loboc. Vanuit de kerk wordt er een door de Filippijners een tocht gelopen met de wagens waarop te zien is hoe Jezus zijn kruis draagt. Het hele dorp is gekomen en het duurt een 3 kwartier voordat de kilometer lange stoet voorbij is. De volgende avond horen we van de FIlippijnse jeugd dat iedereen uit het dorp de berg op gaat. Hier blijven ze van witte donderdag tot goede vrijdag en ze slapen bij het grote kruis, bovenop de berg. Hoewel het een katholieke traditie is, zien we ook hoe de jeugd in hun nieuwste kleding en met parfummetjes op de berg op gaan tijdens deze kruistocht.

Ondertussen huren wij een brommertje om het eiland te verkennen. Het eiland staat bekend om zijn Chocolate Hills, grappige bruine berghoopjes. Ze lijken totaal niet op normale bergen, het is net een doosje bonbons met al die bruine bergjes die zich uit de grond poppen. Het is dan ook een maf gezicht en de vraag hoe deze bergen zijn ontstaan.
Op hetzelfde tripje zien we nog meer mafs. Dit eiland is een van de weinige plekken waar het tarsieraapje in het wild voorkomen, het kleinste aapje ter wereld. In het wild zijn ze slecht te zien omdat het een nachtdier is en bovendien erg klein. Wij zien de tarsieraapjes in een afgezet stuk bos waar de aapjes wonen. Erg schattige beestjes welke we vorige week nog in de Singapore nightzoo zagen, zien we nu dan ook ‘in het wild’.

We hebben een palmhutje aan de rivier, een heel relaxed plekje waar behalve de hangmat verder niet zoveel luxe is. Zoals zo vaak op onze reis staat er voor de gelegenheid wel een wc-pot, maar een stortbak ontbreekt. Naast de wc staat een emmer water waarmee je zelf de wc kunt doorspoelen. Dit keer hebben we wel een koud-wateraansluiting om te douchen. Vaak is er echter geen douche en kun je je douchen met hetzelfde emmertje koud water. Gelukkig is het buiten 35 graden en is het een heerlijk douchje!
Omdat we vanuit onze hangmat zo vaak op de Lobocrivier uitkijken, besluiten we een boottochtje te maken. De buurman heeft nog wel een boot die hij voor de gelegenheid verhuurt en zo varen we een flink stuk over de blauwe rivier. Het is hier prachtig! Overal waar je kijkt zien we palmbomen. Voor de locals een ordinaire palmboom, maar ons geeft de boom het ultieme vakantiegevoel. Na een uurtje varen komen we bij de watervallen. Ondertussen lekker verhit van het varen, kunnen we hier lekker zwemmen en afkoelen onder de waterval.
Aan het eind van de middag gaan we nog even naar de markt. We hebben vandaag niets gevangen, dus op de markt kopen we vis. Bij de palmhutjes hebben we namelijk een barbecuetje zien staan, dus vanavond eten we verse vis. Edwin blijkt verborgen talenten te hebben en als een echte visboer fileert hij de tonijntjes. Uit de palmboom plukken we ëén van de enorme bananenbladeren en als we de vis en groenten hierin gewikkeld hebben, kan hij zo het vuur op. Lekker!

Vlak voor de pasen reizen we door naar Panglao beach, aan de andere kant van het eiland Bohol. Hier is het weer prachtig blauw water aan een wit zandstrand met palmbomen. Hier vieren we palm Pasen en eten we de laatste chocolade eitjes uit Nederland op.
Panglao is een wat grotere badplaats en hier gaan we weer het water in: Gerben en Janneke gaan duiken en Edwin en Mascha gaan snorkelen. Met de boot varen we naar de duikspot, trekken ons duikpak aan, brilletje op en het water in. Omdat het erg druk is met boten, zijn we  een stuk verder het water in gegaan. We moeten dus een stuk zwemmen, voordat we bij de mooie koraalmuur aankomen waar deze duikplek bekend om is. Het eerste stuk zwemmen is dus eigenlijk een beetje saai, er is geen koraal en weinig vis op  de bodem te zien. Janneke draait zich eens om de grote blauwe oceaan te zien als er vanuit het niets ineens een walvishaai naast ons zwemt! Wow! Wat een beest!
Een walvishaai is de allergrootste vis die er bestaat en is erg zeldzaam. De haai die ineens naast ons zwemt is zo’n 7 meter groot. Janneke ziet hem als eerste en tikt Lock aan. Als hij zich omdraait, ziet hij de walvishaai op 2 meter afstand en schrikt zich rot!
Gelukkig is deze soort haai vegetariër en eet hij vooral plankton. We hoeven dus niet bang te zijn om opgegeten te worden, maar wel opletten dat we niet per ongeluk een zwiep van zijn staart krijgen. En dat valt niet mee, want de haai blijft bij ons zwemmen, het lijkt wel alsof hij met ons wil spelen. Hij zwemt steeds rondjes om ons heen en kijkt ons aan, terwijl wij ons uiterste best doen om niet geraakt te worden door deze enorme haai, haha! We schieten dan ook alle kanten op, maar het spelletje is leuk. Het moet nog een vrij jonge walvishaai zijn, deze haai van 7 meter. Volwassen walvishaaien kunnen namelijk wel 18 meter lang worden. Na 7 minuten lijkt de walvishaai uitgespeeld en is hij zo snel als dat hij kwam, ook weer ineens weg.
Zelf zijn we al helemaal blij met deze duik, terwijl de duik eigenlijk nog moet beginnen. We zwemmen dus weer door naar de koraalmuur en we zien hier echt prachtig koraal, tropische vissen, zeeschildpadden, triggerfish enz in dit prachtig blauwe water bij een afgrond van koraal, maar onze gedachten zitten nog steeds bij onze vriend, de whaleshark!
Als we even later weer boven water komen, hebben ook Ed en Mascha een enorme smile op hun gezicht en staan te springen op de boot. Ook zij hebben de walvishaai gezien tijdens het snorkelen, hij kwam vlak naast hen boven water om plankton en kril te eten en ook zij schrokken zich rot! Haha! Wat een mooie dag!

Na Panglao eiland zijn we doorgevaren naar Siquior eiland en zodra we hier aankomen wanen we ons in een paradijs. Het eiland is klein er hangt een erg vriendelijke en relaxte sfeer. Overal zie je de turquoise blauwe zee met palmbomen en zelfs ons backpackers hostel is direct aan de zee. Bovendien kan je direct vanaf strand gaan snorkelen in het zeer heldere zeewater. Siquior staat niet alleen bekend als paradijselijk eiland maar ook als eiland van natuurgenezers of toverdokters. Wij rijden met twee brommertje het binnenland in en gaan langs bij een van de bekendere natuurgenezers van het eiland. Het blijkt een oud vrouwtje te zijn die vanuit  haar huis werkt. Zij onderzoekt en geneest mensen door middel van bolu bolu. Het vrouwtje heeft een glas met water met daarin een zwarte steen. Ze houd het glas voor je lichaam terwijl ze in het glaasje blaast met een rietje, blubbelblubbelblub. Als het water donker wordt is er iets mis en wordt het ritueel herhaalt totdat het water schoon blijft. Bij Ed en Mascha worden kleinigheden verholpen en bij Janneke en Gerben blijft het water zelfs helemaal schoon, gelukkig maar we zijn gezond.
Als we iets verder rijden met de brommer komen we bij een prachtige waterval midden in het bos, met een klein meertje waar we even lekker in kunnen afkoelen. Edwin heeft een kokosnoot gevonden die we met moeite slachten. Het werk is niet voor niets want het kokossap en het kokosvlees smaken ons goed.

Vanaf Siquior kunnen we mee met een boot die ons rechtstreeks naar Apo eiland brengt. Dit mini eilandje met 700 bewoners staat bekend als duik en snorkelparadijs. Normaal draait het hele eiland dus om toeristen, enkel twee dagen in het jaar draait het eiland om de bewoners zelf en is het fiesta. Wij komen de tweede dag van het feest aan en kunnen direct meefeesten bij de familie van het guesthouse waar we slapen. Ze hebben voor de gelegenheid een varken geroosterd en de hele  tafel staat vol met traditionele Filipijnse lekkernijen. Wij smullen heerlijk mee en krijgen zelfs nog een colaatje en een biertje erbij, wat  een gastvrijheid. Speciaal voor het Apofeest zijn er de hele dag hanengevechten. Hierbij worden twee hanen op elkaar losgelaten in een kleine arena en vechten deze hanen totdat er eentje overeind blijft. De hanen hebben voor de gelegenheid een flink mes aan hun poot gebonden gekregen en het is dus echt een serieuze bezigheid waarbij flink gegokt wordt. ’s-Avonds is er een disco op het basketbalveld, waar jong en oud aan het dansen is. De volgende dag is het feest weer over en gaat het normale leven weer verder, al gaat het bij sommigen nog wat moeizaam door een klein katertje.
Voor de kust van Apo is het heerlijk snorkelen en duiken en we liggen dan ook uren in het water. Overal zijn vissen te zien en er komen zelfs regelmatig flinke schildpadden langs.
Op Apo eiland is er geen tapwateraansluiting en de mensen vangen hier het regenwater op om te koken en te wassen. Het blijkt echter al in geen maanden geregend te hebben dus moeten we ons wassen met stinkend water dat uit een klein vies meertje komt, wij houden het dus voorlopig maar bij zeewater. Voor de mensen hier is het echter een flink probleem en de mensen zijn dan ook dolgelukkig als het later flink regent.

Apo eiland ligt vlak voor de kust van het grote eiland Negros. De boottocht hiernaartoe op een klein bootje gaat voorspoedig doordat de zee erg kalm is. Op Negros reizen we verder met een jeepney. Dit is mix van een jeep en een pickup-truck waar alle passagiers achterin de laadbak zitten. Alle jeepneys zijn prachtig beschilderd in allerlei kleuren en vele hebben christelijke leuzen. In de grote stad Dumaguette blijken wij voor het eerst deze reis bestolen te zijn We zijn onze camera kwijt, dit moet heel snel en soepel gebeurt zijn want we hebben beide niets gemerkt. De politie hier is gelukkig aan toeristen gewend en de formaliteiten gaan redelijk soepel, al zijn we bij elkaar toch heel wat uurtjes kwijt op het politiebureau en het gemeente huis. Balen van de camera, maar gelukkig hadden we de dag ervoor nog back-up gemaakt van de foto’s. Ook is het een raar idee dat we bestolen zijn: De mensen zijn hier zó aardig!
Op Negros bezoeken we naast het politiebureau ook twee kratermeren. De weg hier naar toe is niet erg goed en omdat we van andere toeristen hebben gehoord dat er flink wat ongelukken gebeuren besluiten we achterop de brommer te springen bij de locals, die de slechte weg op hun duimpje kennen. Doordat de locals allemaal 1,6 meter zijn hebben we achterop de brommer goed zicht op de weg die af en toe weg is en op de steile afgronden naast de weg, de rit naar boven is dus erg spannend en we zijn blij als we na een uurtje alle vier ongeschonden boven staan. De rit is niet voor niets geweest en de twee meren zijn prachtig,  we picknicken, hiken naar het tweede meer en Janneke neemt zelfs nog een duik in het koude water. Vanaf het water heb je een prachtig uitzicht van de vulkaanbergen om je heen, zo blijkt.

Om onze reis door de Filipijnen af te sluiten besluiten we nog een kustplaatsje  te bezoeken op Cebu eiland. In het plaatsje Moalboal vinden we een hotelletje direct aan de zee en als we onze kamers uitspringen kunnen we gelijk weer heerlijk snorkelen. ‘s Avonds eten we nog een visje en spelen wat pool. Dit is echt vakantie vieren en zo nemen we weer afscheid van de Filipijnen. De Visayas in de Filipijnen is ons super goed bevallen, wat een prachtig gebied, met hele aardige en behulpzame mensen en een speciale dank aan de walvishaai, die het tripje helemaal compleet maakte.

We sluiten de reis met Ed en Mascha af in Bangkok, vanwaar zij 3 dagen later weer terugvliegen naar Nederland. En in Bangkok is momenteel Songkran! Songkran is het Boeddhistische nieuwjaar wat traditioneel wordt gevierd door de Boeddhabeelden te wassen met water en wordt daarom ook wel het waterfestival genoemd. Omdat dit in het heetste gedeelte van het jaar valt, is het idee van het waterfestival wat uitgegroeid tot een heel waterfestijn waarbij iedereen met een waterpistool en emmers water op straat loopt. Nergens ben je veilig, je wordt van alle kanten met water bestookt. Ook wij kopen een flinke waterpistool met 5 liter tank en wagen ons de straat op! Het is een gezellige boel terwijl iedereen elkaar met water bestookt. Natuurlijk zijn de droge mensen (met verse backpack) het  leukste doelwit! Als wij de volgende dag de trein willen nemen, kiezen we voor de vroege dagtrein, op een tijdstip dat alle Songkran-snipers nog slapen en wij droog het treinstation bereiken!