Been there Don Det

Been there Don Det
Lekker smullen van aardappelpuree, boontjes en gehaktballen en dat terwijl we net Koninginnedag gevierd hebben. Zijn jullie dan al thuis? NEEEEEEH dat nog niet, eerst nog een laatste reisverslag:

Lang is de weg van Bangkok naar Laos. We doen er 1,5 dag over om in Laos te komen, maar uiteindelijk gaan we bij Chang Kong soepeltjes de grens over. Om vanuit Thailand naar Loas te komen moet je de Mekong rivier oversteken. De rivier is dus een stukje niemandsland, waar het toch erg druk is met bootjes en vissers. Vanaf de grensstad in Laos reizen we met een slowboat naar Luang Prabang. Over de mekong is verreweg het meest relaxte reizen omdat de wegen en transportmiddelen hier in Laos nog niet erg modern zijn. De boot is eigenlijk gemaakt voor 70 personen, maar daar kunnen er natuurlijk veel meer op. Als het voordek en achterdek ook vol zijn mogen er nog een stuk of twintig mensen in de machinekamer zitten, bij alle herrie en smerige dampen. Wij hebben nog redelijk geluk met de laatste twee echte zitplaatsen achterin de boot, net voor de machine kamer, met een paar oordoppen in is het goed te doen. Vanaf de boot zien we hoe de mensen langs de rivier wonen en werken, af en toe is er een klein dorpje met paalwoningen en gooit een visser zijn net uit. Het uitzicht is prachtig, overal zie je rotsen en bergen vol met bossen. We tuffen in twee dagen vanaf de grens naar Luang Prabang waar we door wat motorpech pas in de avond aankomen. Gelukkig is ons niets meer gek na acht maanden reizen en kijk je niet meer op van een paar uur vertraging.

Luang Prabang is een leuke stad waar we een paar dagen bijkomen en onze dagen vullen met rondslenteren en lekker eten. Laos is een tijd door de Fransen gekoloniseerd geweest en dat heeft zijn sporen nagelaten, zo zijn er overal baguettes te koop en hebben we heerlijke ontbijtjes met brood in plaats van de gebruikelijke pannenkoeken of noodlesoep. In het oude gedeelte waar wij zitten, zijn de huizen gebouwd in Koloniale Franse stijl en natuurlijk zijn er tig tempels in de stad. Die monniken die in deze tempels wonen, gaan elke ochtend na zonsopgang rond voor hun donatie. Het monnikenleven houdt in dat zij geen bezittingen mogen hebben en zodoende geen eten kopen. Ze zijn hierin afhankelijk van wat andere mensen hen geven. In andere landen hebben we al vaker monniken over straat zien lopen, terwijl ze donaties kregen. Ze liepen over de markt of langs winkels, alleen of in een groepje. Het mooie aan de monnikengang in Luang Prabang is, is dat ze gezamenlijk in een rij vanuit de tempel over straat lopen. De donerende mensen zijn om 4 uur al opgestaan om eten te bereiden en zitten om 6 uur langs de kant van de weg. Als de monniken langslopen, krijgt elke monnik een schep eten in zijn mand en zo krijgen ze hun 2 maaltijden bij elkaar. Het is een mooi gezicht om de gang van de zo’n 200 monniken te zien.

Na een ontbijtje huren we een brommertje om de omgeving te verkennen, we rijden naar een paar bekende grotten aan de Mekong en steken met een bootje de rivier over. Aan de overkant zien we de enorme rotsen met de grotten welke gevuld zijn met duizenden kleine Boeddha beeldjes. In tegenstelling tot de grotten die we in andere landen hebben gezien waar meestal één hele grote Boeddha ligt of staat, liggen hier de Boeddhabeeldjes overal in de rotswand. Mooi hoor!
Op de terugweg hebben we een lekke band met de brommer. Als we naar de voorbijgangers gebaren dat we een lekke band hebben, wijzen ze een kant op die we dan maar volgen. En ja hoor, na 20 minuten lopen zien we een supermarktje en een autoband in de boom. Handig en lekker herkenbaar! De man is erg vakkundig en vulkaniseert twee gaten dicht. Hij is al met al meer dan een half uur bezig en hij rekent even: manuren, materiaalkosten, overhead... dat is dan bij elkaar precies één euro.

Gelukkig hebben we in Bangkok heel wat kilo’s aan spullen meegegeven aan Edwin en Mascha, want in Luang Prabang is er een avondmarkt. De markt bestaat uit honderden kraampjes met handgemaakte kleding, schilderijtjes en andere snuisterijen. De kraampjes zijn meestal van Hmong mensen die uit het noorden van Laos komen. Deze bevolkingsgroep zijn we aan het begin van onze reis ook al tegengekomen in het zuiden van China, wat maar een paar kilometer verder is. Het is een grappig idee dat we bijna weer bij het punt aanbeland zijn waar we begonnen zijn. Je ziet hier ook zoveel overeenkomsten in de mensen, het eten en het landschap!
De Hmong mensen die we ook weer op de avondmarkt zien, hebben mooie gekleurde kleding met veel borduursels erop. Onderhandelen gaat ze meestal niet al te best af, als je vraagt wat de prijs is zeggen ze een bedrag en er gelijk achteraan dat je het ook goedkoper kan krijgen. Het beste gaat dat als je iets helemaal niet wilt hebben en er enkel naar gekeken hebt. De prijs daalt soms zo snel dat je je afvraagt of ze er zelf nog wel iets aan verdienen. Blijkbaar kijken we te ongeïnteresseerd, want we kopen ons suf op de avondmarkt.

Via de hoofdstad van Laos, Vientiane, reizen we verder. Op zich is Vientiane best een leuke stad,well groot maar met nog niet zo veel hoogbouw. We bezoeken COPE, dit is een centrum waar ze mensen met een handicap helpen. De meeste mensen die hier komen missen een lichaamsdeel door een bom. Amerika heeft het land tijdens en na de Vietnamese oorlog volledig platgebombardeerd met clusterbommen, zo erg zelfs dat er meer bommen op Laos zijn gegooid dan dat er bommen tijdens de gehele tweede wereldoorlog zijn gegooid. Nu liggen er dus nog ontzettend veel bommen in Laos die nog niet ontploft zijn. Elke dag worden er nog mensen in Laos gedood of gewond door deze bommen. Sommigen zijn boeren die tijdens het ploegen van hun land op een bom stuiten, andere zijn vrouwen waarbij de grond onder het kookvuurtje te warm wordt, waardoor de bommen exploderen. De meeste zijn echter kinderen die met een geïmproviseerde metaaldetector op zoek gaan naar oud metaal afkomstig van wel ontplofte bommen. Dit brengt in dit arme land namelijk redelijk veel geld op en er ligt nog genoeg Amerikaans metaal in de bodem. Zo nu en dan komen ze bij het uitgraven een onontplofte bom tegen met alle gevolgen van dien.

COPE dus, we zien hier hoe zij de mensen helpen met revalideren en hen protheses geven. Aan ziektekostenverzekering doen ze in Laos nog niet en het COPE centrum draait daardoor volledig op giften en donaties, want de getroffenen kunnen zoiets nooit zelf betalen. Voor mensen die geïnteresseerd zijn, neem een kijkje op http://www.copelaos.org/ en geef ook een been!

Laos is een land met een bergachtig landschap. Dat geeft een mooi uitzicht, lange reistijden, maar ook indrukwekkende plekken om te bezoeken. Zo gaan we naar de grotten bij Konglor. Enorm karstgebergte siert het landschap op de achtergrond van een klein en knus dorpje aan het einde van de weg. Hier houdt de weg op en zijn er alleen nog maar rotsen. Het leuke aan de bergen bij Konglor is, dat er in de rots grotten zijn. Je kunt hier met een bootje de grotten in en dan vaar je het hele eind, zeker 7 kilometer, door de rots heen. Het is binnen muisstil en pikkedonker als we door de gangen van de grot varen. Gelukkig heeft de bootsman een flinke zaklamp bij zich, want anders zie je echt helemaal niets! Misschien is dat maar goed ook, want ze zeggen dat hier spinnen zitten ter grootte van je vuist. Gelukkig zien we geen spinnen, wel vleermuizen en enorm veel mooie stalactieten en stalagmieten. Het is een gaaf uitstapje in the middle-of-nowhere. Leuk!

Alleen het punt met mooie plekjes in the middle-of-nowhere is altijd dat ze lastig bereikbaar zijn. Het transport gaat niet zo snel en is niet zo betrouwbaar. Die dag reizen we achterin een tuktukbusje naar het eerstvolgende busstation waar geen bus meer rijdt. We liften naar de volgende kruispuntstad, waar al vrij snel een bus aan komt rijden. We springen erin en struikelen direct al over de dozen, tassen en tientallen mensen welke al in de bus gepropt zitten. Gelukkig kunnen we achterin de bus nog in het gangpad op een stapel dozen zitten en zo tuffen we door naar Tha Keak. En zo gaat het nog een tijdje door. ’s Avonds komen we rond middernacht aan in het plaatsje Savannaketh en slapen naast het station.

Ons uiteindelijke doel is het eiland Don Det waar we na 3x buspech en nog een hele lange reisdag aankomen. Don Det is een klein eiland midden in de Mekong in het zuiden van Laos bij de grens van Cambodja en Vietnam. Het eiland is omgeven door nog duizenden kleine en grotere eilanden, waardoor het gebied vierduizendeilanden wordt genoemd. Op het eiland zijn veel guesthouses en restaurants en het zit er vol met Backpackers. Wij relaxen door te poolen en lekker met andere reizigers te praten tijdens een biertje. Je kan hier ook met een binnenband de rivier af of een fiets huren maar dat klinkt ons veel te vermoeiend, wij gaan liever voor een Lao massage.
Omdat de meeste mensen hier toch wel wat ondernemen, laten we ons overhalen om met een groepje mee te gaan met een kajak- en watervallen tour. We kajakken over de Mekong en bezoeken een aantal watervallen. We gaan er niet met de kajak vanaf, daar zijn ze wat te groot voor. De grootste waterval van Azië is erg indrukwekkend en nu is het nog wel droogseizoen. Overal waar je kijkt zie je bruisende watermassa’s over het karstgebergte klotsen. Machtig gezicht zeg!

Dan zit onze reis er alweer bijna op! We eindigen onze reis op een ondertussen bekende plek: Bangkok. Hier vullen we de laatste dagen met souvenirs kopen, lekker eten, heerlijke fruitshakes en massages. Gelukkig kan je in Bangkok alles kopen, we hoeven dan ook niet lang te zoeken naar een oranje outfit. We trekken wat aandacht van andere mensen maar na een paar minuten komen we toch een stel Oranjegestemden tegen en voordat we het doorhebben is er een heus oranje feest aan de gang met andere Hollanders, waarbij er steeds meer mensen aansluiten. We eindigen met z’n alle in de disco en dansen een gat in de nacht.

De tijd vliegt en voordat we het echt doorhebben zitten de acht maanden er al weer op en zitten we in het KLM vliegtuig aan de aardappelpuree en gehaktballetjes. We moeten we ons best doen om niet in het Engels te praten tegen de stewardessen. De vlucht is mooi. Vanaf Bangkok vliegen we weer over India heen en zien we landen vanuit de lucht welke we eerder hebben bezocht. We zien de bergen van Nepal en de woestijnen van India. Het was mooi! Been there, done that!