4700 meter en -3°C

Prachtig uitzicht hebben we over de kloof en de bergen van de Tiger Leaping Gorge. We doen een trekking door de bergen nabij Lijiang en hebben een pauze ingelast bij een guesthouse. En we moeten toegeven, dit hurktoilet geeft het beste uitzicht over de kloof!
Tegelijkertijd kom je tot de conclusie dat alles op den duur wel went. Hurktoiletten op z’n Chinees: Zonder deurtje of gordijntje naast je Chinese buur, of dit hurktoilet met prachtig uitzicht over de natuur. Ja, we hebben de reisstemming flink te pakken!

In de bergdorpjes in het westen van de provincie Yunnan brengen we onze tijd door en relaxen we wat. Hier lijkt de tijd te hebben stil gestaan. Geplaveide straatjes, ouderwetse huisjes, houten bruggetjes en rode lampionnetjes sieren het straatbeeld. Hier is het heerlijk rondslenteren en opletten dat je niet teveel souvenirs koopt. Zo brengen we onze dagen in Dali en Lijiang al relaxend door. Als we weer wat bijgekomen zijn, huren we 2 mountainbikes en trekken we er op uit door het boerenland. We bezoeken het nabij gelegen dorpje Baisha en gaan op zoek naar de tempel. Op de een of andere manier kunnen we deze niet vinden, maar dat geeft niets. Het rondslenteren in dit dorpje is al mooi genoeg.
’s Avonds is het heerlijk bijkomen met een biertje in een lokaal eethuisje en we genieten volop van de Chinese keuken: Gewokte groenten, lekkere vleesjes, kippenvoetjes, oesters, yak en pad. We proberen zoveel mogelijk van de lokale lekkernijen uit en de straatstalletjes bevallen ons goed, al weet je niet altijd wat je precies eet. Geroosterde yaksaté, stinky tofu (hij doet zijn naam eer aan!) en bosuitjes op een stokje. Maar het lekkerste was toch wel die pad. Vanuit het teiltje voor in de winkel lag hij binnen 3 minuten op ons bord. Nooit geweten dat die glibberige beesten zo mals smaakten!

Her en der pakken we nog een tempeltje of pagode mee, maar niet teveel: Ook wij zijn op ‘vakantie’! Het meest genieten we nog van alle mensen. De Han-Chinezen zijn alom bekend en kom je natuurlijk overal tegen in China. Maar in de provincies welke wij bezoeken, woont zo’n 30 procent van de in China wonende minorities (minderheden). In elk gebied komen we mensen tegen van deze minorities zoals de Naxi, de Hani, de Jinuo, de Dai en de Yu . Het is opvallend hoe zij eruit zien. Gekleed in prachtige klederdrachten, soms donker gekleurd met felle borduursels en soms uitbundig gekleurde jurken. Deze mensen zien er niet uit als ‘de typische Chinees’: De kleding, maar ook gezicht en huidskleur zijn duidelijk anders als de Han-Chinees. Nieuwsgierig geworden? Check google :)

Het luie zweet raken we uiteinde lijk weer kwijt tijdens onze trekking door de zgn. Tiger Leaping Gorge. In 2 dagen tijd lopen we zo’n 40 kilometer van de kolkende rivier onderaan in de kloof tot naar 2600 meter hoogte in de bergen. Door bossen, over bergtoppen en langs watervallen genieten we van het uitzicht op de kloof en de besneeuwde bergtoppen van de uitlopers van de Himalaya. Heerlijk genieten zo.

Tibet kunnen we nog steeds niet in, maar we kunnen wel naar de Tibetaanse dorpjes welke voorheen tot Tibet behoorden, maar nu in de Chinese provincies liggen. Door de bergen over stoffige zandpaadjes bereiken we Shangri-La (voorheen Zhongdian), een heerlijk stadje bovenin de bergen op 3500 meter hoogte. Overdag schijnt hier een heerlijk zonnetje, maar ’s avonds is het koud! Op het plein dansen Tibetaanse vrouwtjes elke avond in een kring op traditionele muziek terwijl de yaks op de achtergrond in de bergen meekijken. Heerlijk is het om hier een rondje door de stad te lopen en af en toe bij een straatbarbecuetje of in een kroegje even op te warmen. De laatste jaren hebben de Chinezen dit stadje ook ontdekt en je merkt wel dat het al wat toeristischer wordt. Bij de dansende vrouwtjes op het plein sluiten namelijk steeds meer toeristen aan die net uit de maat dansen.
In Shangri-La gaan we op zoek naar een tempel die wordt omgeschreven als de Chicken Temple. Zal dit weer een rare typefout van de Chinezen zijn? De Engelse woorden worden namelijk continue fout gespeld. Maar als we na een klimpartij op deze hoogte ineens een tempel zien met allemaal kippetjes, blijkt de naam echt zo simpel te zijn als het leek: een kippentempel. Niet dat ze hier iets bijzonders met de kippen doen, maar je moet de tempel een naam geven, toch?

We vervolgen onze weg naar een echt Tibetaans stadje Litang op 4100 meter hoogte (nog kouder!), waar de 7e en de 10e Dalai Lama vandaan komen. Hierdoor is het naast een typisch Tibetaans stadje, ook nog een heel religieus stadje. Op straat zien we vele monniken lopen en bijna alle Tibetanen lopen op straat rond met een gebedswiel in hun hand. Deze gebedswielen draaien ze rond zodat de mantra´s met de wind kunnen worden meegenomen zodat een ieder een goed karma krijgt.
Van achter een muurtje horen we mensen de mantra´s opzeggen en als we langslopen, worden we binnen gewenkt. Zo´n 30 oudere mensen zitten in een kring en zingen de mantra´s op, terwijl ze hun gebedswielen rond draaien. Een vrouwtje deelt snoepjes uit en wij worden niet over geslagen. Het liefst blijven we hier uren zitten, maar de hond blijft aanslaan. Is hij niet gewend aan blanken? Of is het ons karma?
Later zien we de ouderen op straat lopen en ze lachen als wij hen groeten “Tashi Delee!” Wat een prachtige mensen! Een van de dametjes steekt zelfs haar tong uit als teken dat ze je aardig vindt!
De oude tempel in Litang welke voor de Dalai Lama is gebouwd, was tijdens de culturele revolutie vernield. Nu wordt hij opgeknapt en zodoende vragen de Chinezen hier eens een keer geen entree voor. We nemen een kijkje en hij is werkelijk prachtig!
Afgezien van het feit dat de nieuwe Boeddhistische afbeeldingen nu met carbonpapiertjes op de muren worden overgetrokken en de pilaren worden beplakt met voorbedrukte doeken, zien we hier ook prachtig houtsnijwerk en originele schilderingen. Het voorportaal is een kleurenpracht en binnenin de tempel staat een reusachtig Boeddhabeeld van 20 meter hoog welke sereen op ons neerkijkt. Hier wordt je even stil van. Wat een mooi beeld en wat een details! Nadat we zijn bijgekomen, gaan we verderop ontdekkingstocht door de tempel en achter een gordijntje ontdekken we een trap. De tempel blijkt uit 5 verdiepingen te bestaan en vanaf bovenin laten we ons nog een keer door het beeld van Boeddha imponeren. We ontdekken nog meer details, wat een prachttempel!
Nog één trappetje omhoog dan en dan staan we ineens op het dak van de tempel. Wow! Wat een prachtig uitzicht over de tempel en de stad! Mooi hoor!

We sluiten ons Tibetaanse tripje af in Tadong, een dorpje wat opnieuw midden in de bergen ligt. Al liftend over bergpassen van 4700 meter hoog komen we hier na 2 dagen aan. In Tadong is een grote en prachtige tempel, waar we vele monniken zien welke al staand, hurkend en liggend bidden, terwijl andere monniken de mantra’s oplezen. Het ruikt hier naar yakboter door de honderden kaarsen. Ook deze tempel is prachtig en heeft iets mysterieus. We zitten hier een tijdje en genieten. We laten alle indrukken goed op ons inwerken, want op deze heilige plaats mogen we geen foto’s maken.
De volgende dag gaan we de omgeving verkennen, dit keer per paard. Samen met een Tibetaan rijden we door over de steppe, door de heuvels, steken riviertjes over en rijden door de kuddes met yaks. Op de achtergrond zien we de besneeuwde bergtoppen van7500 meter hoog. Het lukt ons om in draf te rijden en af en toe zelfs in galop. Wat een prachtige manier om de omgeving te verkennen! Het paardrijden is hartstikke gaaf, maar als we afstappen, zijn we toch blij dat we geen 2-daagse tocht doen!