Allemaal grote beesten in Indonesië!
Door: Lock en Janneke
Blijf op de hoogte en volg Lock & Janneke
12 Maart 2013 | Indonesië, Gili Air
Duizenden sterren zien we! Er is weer eens stroomuitval en het is echt overal donker als je op een klein eiland zit. Het voelt al bijna vertrouwd, de stroomuitval, we hebben het afgelopen half jaar al zo vaak stroomuitval gehad dat je je hostel / bungalow / hutje niet meer zonder zaklamp verlaat. Maar wat hebben we vanavond een prachtig uitzicht over de sterren! Een mooi moment om weer even terug te blikken.
We zitten ondertussen in Indonesië en genieten nog steeds volop! Vanuit Kuala Lumpur zijn we na ons laatste bericht naar Kalimantan (Borneo) gevlogen omdat we een leuk tripje hadden bedacht. Borneo is een van de weinige plekken ter wereld waar Orang Oetans leven. We gaan 4 dagen met de boot de jungle van Borneo in! Heerlijk relaxen in het zonnetje op de boot. Er gaat een kok mee die heerlijk voor ons kookt en aan boord is zelfs een douche (met rivierwater weliswaar, maar zolang je met z’n allen stinkt, stink je niet! :) ). ’s Avonds slapen we op het dek onder de sterrenhemel totdat de zon weer opkomt. Wat een rust! Maar overdag moeten we aan de bak.
Terwijl het 35 graden en stikbenauwd is, verlaten we de boot en gaan we de jungle in. Dit gebied is één van de weinige overgebleven plekken waar Orang Oetans leven. Hier in de jungle worden ook voormalige gevangen Orang Oetans terug in het wild geplaatst, hierdoor zijn er nog een paar voederplekken waar Orang Oetans heenkomen die nog niet genoeg voedsel in de jungle kunnen vinden. De Orang Oetans worden met luid geroep door een ranger erop geattendeerd dat het voedertijd is en er komen meestal wel één of meer Orang Oetans een banaantje halen. Dit is dus de meest makkelijke manier voor toeristen om (semi) wilde Orang Oetans te zien.
Als we bij een voederplaatsen zitten te wachten hoor je al van verre de Orang Oetans aankomen. Takken kraken en bomen schudden heen en weer, wat een kracht hebben deze apen. De Orang Oetans schijnen niets van ons aan te trekken en lopen soms op minder dan een meter voorbij. De rangers waarschuwen af en toe voor een minder vriendelijke vrouwtje of voor een Alfa mannetje, zodat je daar niet in de buurt van komt.
Naast de voederplekken doen we ook een jungle tocht waarbij we door de klamme jungle banjeren, we moeten continue uitkijken dat we niet die planten of bomen aanraken, want die zijn giftig of daar krijg je vreselijke uitslag van. Ook moeten we niet op deze vuurmieren gaan staan want als die bijten is dat niet erg prettig. We zien tijdens de wandeling vele soorten enorme bomen en prachtige vleesetende planten en net als ik denk dat we een natuurtrek geboekt hebben, wordt het toch nog spannend. Op zo’n 100 meter afstand horen we verderop in de jungle het gebrul van een beer. Wat een luid gebulder! Het zullen zelfs twee beren zijn, zegt de gids. Er wordt zoveel gebulderd dat ze waarschijnlijk aan het vechten zijn.
Ik denk terug aan de laatste keer dat we werden gewaarschuwd voor beren. In Nepal gingen we het park in op zoek naar neushoorns, maar we kregen ook 3 rangers mee voor het geval dat we een wilde olifant, tijger of beer zouden tegenkomen. Ik herinner me de strategieën nog: Bij een neushoorn moet je zig-zag wegrennen en een tas of wat kledingstukken afgooien om het beest af te leiden, bij een tijger stil blijven staan en vooral niet wegkijken, bij een beer moet je niet in de boom klimmen , want hij heeft je zó ingehaald, dus bij elkaar blijven en de rangers met hun stokken het werk laten doen en een wilde olifant moest je gewoon niet tegen het lijf lopen.
Ik kijk voor me en zie onze gids van 1.55 meter rustig doorlopen, terwijl hij nog wat uitleg geeft over de plantjes in het bos. “En wat doen we als we de beer zien?” vraag ik onze gids. “Weet ik niet, heel hard wegrennen?” zegt hij doodleuk en wijst ons ondertussen nog op een vlindertje. Ik neem het zekere voor het onzekere en kies een flinke stok uit die ik onderweg tegenkom en loop het volgende half uur druk om mij heen kijkend of de beer niet deze kant op komt. Wat er ook gaat gebeuren, ik heb een stok!
En zo lopen we het volgende half uur in spanning, als we plots verrast worden! Geen beer gelukkig, maar we komen een Orang Oetan-moeder met een kleintje tegen. Het is zo gaaf om deze Orang Oetans in het wild tegen te komen, in plaats van bij de bekende voederplek, dat we de beren zo vergeten zijn!
De Orang Oetans zijn niet schuw, hoewel de moeder toch op een paar meter afstand blijft zitten en een termietennest plundert, kan het jong zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en wil zelfs wat spelen. Hij gooit een takje naar Janneke wat ze opvangt en weer terug gooit. Nu trekken we allebei aan een uiteinde van de tak, jeetje, wat is dat jong al sterk! Het jong blijft bij ons zitten en slingert af en toe wat heen en weer in de bomen, terwijl moeder ons in de gaten houdt. Het is zo mooi om oog in oog met deze beesten in het midden van de jungle te staan, maar tegelijkertijd blijft het een wild beest. Onze gids weet ons te vertellen dat deze Orang Oetans in het wild geboren zijn. Hij kent ze omdat zij af en toe ook bij de voederplaatsen komen, aangezien er door de houtkap in sommige seizoenen te weinig voedsel in de jungle te vinden is.
De houtkap is een serieus probleem op Borneo. Er wordt veel jungle gekapt en in de plaats daarvoor worden er palmbomen geplant. Deze palmbomen zorgen voor veel palmolie, een makkelijke olie wat in tal van producten en levensmiddelen wordt gebruikt. Veel mensen weten dit niet en de supermarkten liggen vol met producten met palmolie, terwijl de manier waarop de palmolie verkregen wordt ervoor zorgt dat de Orang Oetan met uitsterven bedreigd wordt. De lokale bevolking staat vaak voor een dilemma; ze zijn arm en er is weinig werkgelegenheid. De palmindustrie biedt hen werk, maar het kappen van bomen gaat ten koste van de Orang Oetan.
Na 4 dagen nemen we afscheid van de Orang Oetans en de crew van de boot. Vanaf PangkalamBun vliegen we weer terug naar Jakarta en weten dan eigenlijk nog niet wat ons volgende reisdoel wordt. We denken aan Lombok, maar eerst even kijken of er geen leuke last-minutes zijn.
We vragen aan personeel van het vliegveld of er ergens een Last-minute- balie is, maar dat begrijpen ze niet. “Information Desk?” maar nee, er gaat geen lichtje branden. Op de boot zijn we erachter gekomen dat veel Nederlandse woorden zoals klas, kantoor, operatie en amputatie nog steeds in Indonesië gebruikt worden, dus Lock doet een poging: “Informatie?” Dit snappen ze wel, maar wat voor informatie? Lock gaat verder: “Informatie balie?”
“Ah!” Roept de staf, “Bali! Bali!” en ze beginnen druk naar de eerste de beste shuttlebus te wijzen.
Nee! We willen niet naar Bali! Dit is onbegonnen werk! We gaan zelf wel op zoek! :)
We lopen naar de Kentucky Fried Chicken naast het vliegveld waar ze gratis en onbeperkt internet hebben. Op internet zoeken we naar goedkope vliegtickets en vinden een mooie aanbieding naar Lombok voor diezelfde dag. Mooi! Op naar de balie van de luchtvaartmaatschappij en kopen ouderwets een vliegticket aan de balie.
De rest van de middag brengen we onze tijd nog door met internetten en burgers eten bij de KFC totdat het tijd is om in te checken. Dan vliegen we naar Lombok en komen om 1 uur ’s nachts eindelijk aan bij het hotel. Eindelijk douchen!
De volgende ochtend slapen we het liefste uit, want eindelijk worden we niet om 6 uur gewekt door de zonsopgang. Toch gaat de wekker vroeg, want we willen naar de Gili-eilanden. De Gili’s is een eilandengroep voor de kust van Lombok. Met een houten bootje vol met locals, fruit, meubilair, kippen en weet ik veel wat er nog meer in die afgeladen boot lag, varen we naar Gili Air.
Gili Air is een tropisch eiland van 1,73 km2 met duizenden palmbomen en witte strandjes aan de blauwe zee. Op het eiland is geen gemotoriseerd verkeer, er zijn paard en wagens om spullen en toeristen te vervoeren, of je kunt een fietsje huren om over de zandweggetjes te rijden. Er zijn zelfs geen honden!
Op Gili Air hebben we een schattig bungalowtje vlakbij het strand. Echte hutjes aan het strand zijn er niet, omdat hier de eettentjes zitten, dus wij zitten hier prima! Voor de bungalow is een mooie tuin en na een dag snorkelen of duiken, is het hier heerlijk relaxen! Snorkelen kun je namelijk onwijs goed op de Gili’s! Eindelijk komen de duikbril en snorkel uit de tas die we al maanden meeslepen! Als je van het strand de zee inloopt, zie je na 10 meter al koraal. Je zwemt een rondje en dan zie je overal prachtig koraal en duizenden tropische vissen. Groot en klein, grijs en felgekleurd. Het is prachtig hoe al deze visjes bij het koraal zwemmen en er van eten. Net of je in een aquarium zwemt! En dan komt er een grote schol visjes langs en zwem je er tussendoor. De visjes zijn nieuwsgierig en niet bang en zwemmen tig rondjes om je heen en je overal waar je kijkt zie je felblauwe visjes!
We zwemmen nog een stukje door wanneer Lock ineens begint te brabbelen onder water. Janneke kan hem natuurlijk niet verstaan met die snorkel in z’n mond, maar kijkt snel om zich heen en ziet hem dan ook: Een grote zeeschildpad zit daar lekker op zijn gemak van het koraal te eten. Wat gaaf om die beesten zo vlak voor de kust te zien! En dat tijdens het snorkelen! We blijven een tijdje bij het beest hangen, zwemmen wat naar beneden om te kijken hoe groot hij precies is en hij zal zo’n 1,5 meter zijn geweest. Wat gaaf!
Op Gili Air gaan we ook duiken. Hier zien we nog meer onderwaterspektakel zoals een zeeslang van 2 meter, nog meer schildpadden en nu van nog dichterbij (!) en we zwemmen een stukje mee met de statige schildpad, tonijn, trompetvissen, papegaaivissen en nog duizend andere tropische vissen. Het is mooi duiken hier!
De Gili’s zijn prachtig en we blijven er een week en vullen onze tijd met relaxen, beetje duiken, elke dag snorkelen, lekker eten en drinken, boekje lezen en nog meer relaxen. Na een week willen we nog niet weg, maar als we nog meer van Indonesië willen zien, moeten we wel!
Maar een ding is zeker, Indonesië is top! We komen nog een keer terug en dan brengen we graag weer een bezoekje aan de Gili’s!
We zitten ondertussen in Indonesië en genieten nog steeds volop! Vanuit Kuala Lumpur zijn we na ons laatste bericht naar Kalimantan (Borneo) gevlogen omdat we een leuk tripje hadden bedacht. Borneo is een van de weinige plekken ter wereld waar Orang Oetans leven. We gaan 4 dagen met de boot de jungle van Borneo in! Heerlijk relaxen in het zonnetje op de boot. Er gaat een kok mee die heerlijk voor ons kookt en aan boord is zelfs een douche (met rivierwater weliswaar, maar zolang je met z’n allen stinkt, stink je niet! :) ). ’s Avonds slapen we op het dek onder de sterrenhemel totdat de zon weer opkomt. Wat een rust! Maar overdag moeten we aan de bak.
Terwijl het 35 graden en stikbenauwd is, verlaten we de boot en gaan we de jungle in. Dit gebied is één van de weinige overgebleven plekken waar Orang Oetans leven. Hier in de jungle worden ook voormalige gevangen Orang Oetans terug in het wild geplaatst, hierdoor zijn er nog een paar voederplekken waar Orang Oetans heenkomen die nog niet genoeg voedsel in de jungle kunnen vinden. De Orang Oetans worden met luid geroep door een ranger erop geattendeerd dat het voedertijd is en er komen meestal wel één of meer Orang Oetans een banaantje halen. Dit is dus de meest makkelijke manier voor toeristen om (semi) wilde Orang Oetans te zien.
Als we bij een voederplaatsen zitten te wachten hoor je al van verre de Orang Oetans aankomen. Takken kraken en bomen schudden heen en weer, wat een kracht hebben deze apen. De Orang Oetans schijnen niets van ons aan te trekken en lopen soms op minder dan een meter voorbij. De rangers waarschuwen af en toe voor een minder vriendelijke vrouwtje of voor een Alfa mannetje, zodat je daar niet in de buurt van komt.
Naast de voederplekken doen we ook een jungle tocht waarbij we door de klamme jungle banjeren, we moeten continue uitkijken dat we niet die planten of bomen aanraken, want die zijn giftig of daar krijg je vreselijke uitslag van. Ook moeten we niet op deze vuurmieren gaan staan want als die bijten is dat niet erg prettig. We zien tijdens de wandeling vele soorten enorme bomen en prachtige vleesetende planten en net als ik denk dat we een natuurtrek geboekt hebben, wordt het toch nog spannend. Op zo’n 100 meter afstand horen we verderop in de jungle het gebrul van een beer. Wat een luid gebulder! Het zullen zelfs twee beren zijn, zegt de gids. Er wordt zoveel gebulderd dat ze waarschijnlijk aan het vechten zijn.
Ik denk terug aan de laatste keer dat we werden gewaarschuwd voor beren. In Nepal gingen we het park in op zoek naar neushoorns, maar we kregen ook 3 rangers mee voor het geval dat we een wilde olifant, tijger of beer zouden tegenkomen. Ik herinner me de strategieën nog: Bij een neushoorn moet je zig-zag wegrennen en een tas of wat kledingstukken afgooien om het beest af te leiden, bij een tijger stil blijven staan en vooral niet wegkijken, bij een beer moet je niet in de boom klimmen , want hij heeft je zó ingehaald, dus bij elkaar blijven en de rangers met hun stokken het werk laten doen en een wilde olifant moest je gewoon niet tegen het lijf lopen.
Ik kijk voor me en zie onze gids van 1.55 meter rustig doorlopen, terwijl hij nog wat uitleg geeft over de plantjes in het bos. “En wat doen we als we de beer zien?” vraag ik onze gids. “Weet ik niet, heel hard wegrennen?” zegt hij doodleuk en wijst ons ondertussen nog op een vlindertje. Ik neem het zekere voor het onzekere en kies een flinke stok uit die ik onderweg tegenkom en loop het volgende half uur druk om mij heen kijkend of de beer niet deze kant op komt. Wat er ook gaat gebeuren, ik heb een stok!
En zo lopen we het volgende half uur in spanning, als we plots verrast worden! Geen beer gelukkig, maar we komen een Orang Oetan-moeder met een kleintje tegen. Het is zo gaaf om deze Orang Oetans in het wild tegen te komen, in plaats van bij de bekende voederplek, dat we de beren zo vergeten zijn!
De Orang Oetans zijn niet schuw, hoewel de moeder toch op een paar meter afstand blijft zitten en een termietennest plundert, kan het jong zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en wil zelfs wat spelen. Hij gooit een takje naar Janneke wat ze opvangt en weer terug gooit. Nu trekken we allebei aan een uiteinde van de tak, jeetje, wat is dat jong al sterk! Het jong blijft bij ons zitten en slingert af en toe wat heen en weer in de bomen, terwijl moeder ons in de gaten houdt. Het is zo mooi om oog in oog met deze beesten in het midden van de jungle te staan, maar tegelijkertijd blijft het een wild beest. Onze gids weet ons te vertellen dat deze Orang Oetans in het wild geboren zijn. Hij kent ze omdat zij af en toe ook bij de voederplaatsen komen, aangezien er door de houtkap in sommige seizoenen te weinig voedsel in de jungle te vinden is.
De houtkap is een serieus probleem op Borneo. Er wordt veel jungle gekapt en in de plaats daarvoor worden er palmbomen geplant. Deze palmbomen zorgen voor veel palmolie, een makkelijke olie wat in tal van producten en levensmiddelen wordt gebruikt. Veel mensen weten dit niet en de supermarkten liggen vol met producten met palmolie, terwijl de manier waarop de palmolie verkregen wordt ervoor zorgt dat de Orang Oetan met uitsterven bedreigd wordt. De lokale bevolking staat vaak voor een dilemma; ze zijn arm en er is weinig werkgelegenheid. De palmindustrie biedt hen werk, maar het kappen van bomen gaat ten koste van de Orang Oetan.
Na 4 dagen nemen we afscheid van de Orang Oetans en de crew van de boot. Vanaf PangkalamBun vliegen we weer terug naar Jakarta en weten dan eigenlijk nog niet wat ons volgende reisdoel wordt. We denken aan Lombok, maar eerst even kijken of er geen leuke last-minutes zijn.
We vragen aan personeel van het vliegveld of er ergens een Last-minute- balie is, maar dat begrijpen ze niet. “Information Desk?” maar nee, er gaat geen lichtje branden. Op de boot zijn we erachter gekomen dat veel Nederlandse woorden zoals klas, kantoor, operatie en amputatie nog steeds in Indonesië gebruikt worden, dus Lock doet een poging: “Informatie?” Dit snappen ze wel, maar wat voor informatie? Lock gaat verder: “Informatie balie?”
“Ah!” Roept de staf, “Bali! Bali!” en ze beginnen druk naar de eerste de beste shuttlebus te wijzen.
Nee! We willen niet naar Bali! Dit is onbegonnen werk! We gaan zelf wel op zoek! :)
We lopen naar de Kentucky Fried Chicken naast het vliegveld waar ze gratis en onbeperkt internet hebben. Op internet zoeken we naar goedkope vliegtickets en vinden een mooie aanbieding naar Lombok voor diezelfde dag. Mooi! Op naar de balie van de luchtvaartmaatschappij en kopen ouderwets een vliegticket aan de balie.
De rest van de middag brengen we onze tijd nog door met internetten en burgers eten bij de KFC totdat het tijd is om in te checken. Dan vliegen we naar Lombok en komen om 1 uur ’s nachts eindelijk aan bij het hotel. Eindelijk douchen!
De volgende ochtend slapen we het liefste uit, want eindelijk worden we niet om 6 uur gewekt door de zonsopgang. Toch gaat de wekker vroeg, want we willen naar de Gili-eilanden. De Gili’s is een eilandengroep voor de kust van Lombok. Met een houten bootje vol met locals, fruit, meubilair, kippen en weet ik veel wat er nog meer in die afgeladen boot lag, varen we naar Gili Air.
Gili Air is een tropisch eiland van 1,73 km2 met duizenden palmbomen en witte strandjes aan de blauwe zee. Op het eiland is geen gemotoriseerd verkeer, er zijn paard en wagens om spullen en toeristen te vervoeren, of je kunt een fietsje huren om over de zandweggetjes te rijden. Er zijn zelfs geen honden!
Op Gili Air hebben we een schattig bungalowtje vlakbij het strand. Echte hutjes aan het strand zijn er niet, omdat hier de eettentjes zitten, dus wij zitten hier prima! Voor de bungalow is een mooie tuin en na een dag snorkelen of duiken, is het hier heerlijk relaxen! Snorkelen kun je namelijk onwijs goed op de Gili’s! Eindelijk komen de duikbril en snorkel uit de tas die we al maanden meeslepen! Als je van het strand de zee inloopt, zie je na 10 meter al koraal. Je zwemt een rondje en dan zie je overal prachtig koraal en duizenden tropische vissen. Groot en klein, grijs en felgekleurd. Het is prachtig hoe al deze visjes bij het koraal zwemmen en er van eten. Net of je in een aquarium zwemt! En dan komt er een grote schol visjes langs en zwem je er tussendoor. De visjes zijn nieuwsgierig en niet bang en zwemmen tig rondjes om je heen en je overal waar je kijkt zie je felblauwe visjes!
We zwemmen nog een stukje door wanneer Lock ineens begint te brabbelen onder water. Janneke kan hem natuurlijk niet verstaan met die snorkel in z’n mond, maar kijkt snel om zich heen en ziet hem dan ook: Een grote zeeschildpad zit daar lekker op zijn gemak van het koraal te eten. Wat gaaf om die beesten zo vlak voor de kust te zien! En dat tijdens het snorkelen! We blijven een tijdje bij het beest hangen, zwemmen wat naar beneden om te kijken hoe groot hij precies is en hij zal zo’n 1,5 meter zijn geweest. Wat gaaf!
Op Gili Air gaan we ook duiken. Hier zien we nog meer onderwaterspektakel zoals een zeeslang van 2 meter, nog meer schildpadden en nu van nog dichterbij (!) en we zwemmen een stukje mee met de statige schildpad, tonijn, trompetvissen, papegaaivissen en nog duizend andere tropische vissen. Het is mooi duiken hier!
De Gili’s zijn prachtig en we blijven er een week en vullen onze tijd met relaxen, beetje duiken, elke dag snorkelen, lekker eten en drinken, boekje lezen en nog meer relaxen. Na een week willen we nog niet weg, maar als we nog meer van Indonesië willen zien, moeten we wel!
Maar een ding is zeker, Indonesië is top! We komen nog een keer terug en dan brengen we graag weer een bezoekje aan de Gili’s!
-
12 Maart 2013 - 15:33
Gerda En Peter.:
He wat hebben jullie weer veel gezien en beleeft.
Dat snorkelen daar lijk me ook wel geweldig.
En blijf nog nog maar twee maanden heel veel genieten van al dat mooie wat jullie zien.
En natuurlijk van het mooie weer .want hier is het weer erg koud en half nederland ligt weer dik in de sneeuw.
Lieve groetjes PA en Ma -
12 Maart 2013 - 15:34
Edwin:
Heerlijk.. nog twee weekies.. en dan kunnen we weer gezellig een biertje doen.. tot gauw!!! x -
12 Maart 2013 - 16:18
Eef En Toos:
Prachtig verhaal weer.
Jullie hebben ook de neus apen (Dutch Monkey) gezien. leuk hè zo'n "rubber" beweegbare neus!
Genieten nog verder en groetjes van ons.
-
12 Maart 2013 - 18:34
Roel:
telkens als ik julie blog lees wil ik mn tas inpakken en vertrekken. wat een mooie verhalen. -
12 Maart 2013 - 20:34
Piet:
heerlijk om te lezen! alsof ik een spannend boek uit de bieb heb gehaald waarin 2 personen door de jungle reizen maar t zijn gewoon Lock en Janneke die dit allemaal meemaken en vertellen aan ons.
Blijven genieten samen he!
gr Piet -
13 Maart 2013 - 09:28
Hellen:
heej avonturiers, wow... wat klinkt dat prachtig. mooi verhaal over de jungle, de apen, het duiken en het relaxen. jullie komen op prachtige plaatsen!
maaruh... hoe voelen jullie je verder? hebben jullie elkaar nog wat te vertellen? knallende ruzies waarbij er een weg de jungle inrent? mis je het werken? wil je dit voor altijd blijven doen?
daar ben ik toch ook wel nieuwsgierig naar. ;-)
x Hellen -
13 Maart 2013 - 10:07
Quintin:
oohh wat ziet het er allemaal heerlijk uit! Geniet!
gr Quintin -
14 Maart 2013 - 17:22
Amaythijd:
amay. super berichtje. ik hoop dat het internet hier in uganda eens een keer goed werkt, en ik dit berichtje kan posten. ik heb goede hoop, want ik heb zelfs de foto`s kunnen bekijken, zonder een paar minuten te hoeven wachten tot er een geupload is. Mooi verhaal zo indonesie. ik zou graag weer terug willen. gaat wat lastig helaas. toch wil ik even benadrukken dat jullie ff in yoghjakarta moeten gaan kijken als de mogelijkheid er is. een van mijn favoriete steden en van hier kan je leuk veel dagtripjes ondernemen. veel plezier nog daarro. groetjes -
17 Maart 2013 - 10:24
Koffieochtend De AA:
Echt genieten, ook voor ons als we de verslagen lezen.
Groetjes van Paul, Arno en Maria. PS Overigens is Guus naar een ander verzorgingshuis verhuisd. -
20 Maart 2013 - 15:03
Mama Els:
Hihi, Bali is natuurlijk ook wel erg mooi! -
23 Maart 2013 - 09:13
Ans:
Hallo Lock, Janneke,
Wat geweldig verslag.. Te mooi om op borneo en de Gilli eilanden te zijn.
Geniet nog van de reis en de ontmoeting met jullie vrienden...
Liefs Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
