Dure skyline en goedkope wodka

Hoihoi!

Na veel rompslomp bij de grensovergang tussen Iran en Turkmenistan zijn we dan eindelijk in het land van Turkmenbashi aangekomen. Bij de grensovergang was er veel papieren rompslomp en het verzoek of wij een medische test wilden doen a $ 12 om te bewijzen dat wij geen besmettelijke ziektes bij ons dragen. Overal wilde men een slaatje uit slaan, maar op een prik in de bil zaten wij niet te wachten. Als je nog geen ziekte hebt, krijg je het wel van zo'n spuit in zulke landen waar de medische voorzieningen niet optimaal zijn. Ik denk dat zo'n spuit met gemak even wordt uitgekookt om vervolgens de volgende toerist te prikken en $ 12 dollar te laten betalen. Na veel vriendelijk lachen en volhouden, tekende de dokter uiteindelijk de verklaringen dat heel de groep gezond was.
Zonder bagagecheck konden we de grens over na 3,5 uur. Wij kwamen er nog goed van af, want een stel voor ons, ook toerist, moest de tassen open maken en laten zien wat zij allemaal bij zich hadden.
Vanaf de grens zijn we direct doorgereden naar hoofdstad Ashgabat, waar ons hotel ook was. Even geld wisselen en gelijk maar een hapje eten, met het tijdsverschil van anderhalf uur erbij, was het ondertussen alweer half 6. Even al het zweet afgespoeld, wat wil je, het is hier 43 graden!
En dan aanschuiven bij de bar, eindelijk weer een lekker biertje! En lekker koud! (en duur). Bier kostte hier omgerekend 1,75 euro en een glas wodka kostte zo'n 40 cent. Zelfs de jus d'orange is nog duurder dan de wodka, dat wordt dus maar pure wodka vanavond...
Maar gisteren eerst nog heerlijk gegeten, eindelijk weer groente, een tartaartje en patat! Heerlijk na al die droge rijst met kebab.

Vandaag hebben we de stad bezocht. Van de regering mag je hier als toerist niet alleen reizen en onder leiding van de gids laat het land zijn bezienswaardigheden aan de toerist zien. Strak alle bezienswaardigheden en keurig een-voor-een alles langsgaan.
Afgelopen jaren is Turkmenistan bestuurd door president Niazov, wie zichzelf ook wel Turkmenbashi noemde, wat 'vader der Turkmenen' betekent. Deze man heeft heel veel goeds voor het land, of eigenlijk de stad gedaan, om van Turkmenistan een welvarend land te maken. Zo heeft hij van Ashgabat een grote stad gemaakt, waar voor iedereen werk is en voldoende woningen zijn. De vierbaanswegen die dwars door de stad lopen zorgen ervoor dat je je snel in de stad kunt verplaatsen. De skykline van de stad kenmerkt zich met grote witte wolkenkrabbers, grote regeringsgebouwen, honderden reuzachtige fonteinen en gouden beelden van Turkmenbashi.
Heel mooi, maar de andere kant van het verhaal is dat van de appartementen in de wolkenkrabbers zo'n 90% leeg staat, veel inwoners geen geld hebben om op de vierbaanssnelweg te rijden en het schaarse water van dit woestijnland voor een groot deel door de hitte direct verdampt in de fonteinen.
Ashgabat, city of love and future. Zo ziet de stad er van buitenaf ook uit, maar van binnen is de waarheid anders. De inwoners hebben het goed in dit land, omdat er voor iedereen goed gezorgd wordt door de staat doordat er in Turkmenistan zoveel olie en gas in de grond zit.
Maar tegelijkertijd moeten de inwoners wel leven volgens de regels van het land. De president welke vorig jaar overleden is aan hartklachten, was 2 jaar geleden gestopt met roken. Prompt was het een regel dat niemend meer mocht roken. Wanneer hij het niet mocht, dan mocht niemand roken :)
Daarnaast hield deze man er nog meer gewoonten op na: Naast het bouwen van een wereldstad voor in verhouding zeer weinig inwoners, heeft hij de dagen van de week naar zijn familie genoemd, een nationale feestdag bedacht, meloendag (omdat dit zo'n heerlijke vrucht was) en elk jaar wordt er nieuw geld gedrukt met steeds weer een ander profiel van deze man.

We dachten dat Iran tegenstrijdigheden had, maar Turkmenistan kan er ook wat van!

De mensen zijn hier wel heel vriendelijk. In Turkmenistan wonen naast de Turkmenenen veel Russen, Tadzjieken en Oezbeken. Het merendeel van deze mensen is moslim. De vrouwen op straat dragen lange traditionele (maar getailleerde) jurken met korte mouw. De vrouwen zien er prachtig uit in al deze felle kleuren. Sommige vrouwen dragen felgekleurde sjaals op hun hoofd, maar veel vrouwen laten hun lange haren lekker wapperen in de wind. De mannen zien er over het algemeen gewoon uit. Een nette lange broek (korte broek is overal not-done) en een nette blouse. De gezichten van de mensen lijken op een kruising tussen de Turken en de Chinezen, net zoiets als de Mongolen welke wij al eerder gezien hebben.

Vanavond gaan we naar de Russische disco hier in Ashgabat! Laat de housemuziek en de disco maar komen!