Zamzamflesjes en Coca Cola

We verwennen de lezer dit keer met twee berichten, want we willen graag wat meer vertellen over Iran, het land wat iedereen zo eng vind.

In Iran is het zo dat de staat en de religie niet gescheiden zijn: Dat betekent dat het land regeert wordt vantuit de wetten van de Koran. Vrouwen zijn hier verplicht om buitenshuis altijd een hoofddoek en een lange wijdvallende jas te dragen. Een andere wet is dat alcohol strict verboden is en openlijke intimiteit tussen de verschillende seksen niet is toegestaan.
Het klinkt streng allemaal, maar in de praktijk valt hier goed mee te leven. Het continue dragen van de hoofddoek en lange mouwen is wel wat warm en wennen. Naar buiten gaan zonder hoofddoek is volgens de wet strafbaar. Een voordeel is weer dat niemand het ziet als je een bad hairday hebt!
Een biertje op z'n tijd missen we wel, maar je hebt ook nooit een kater als je de volgende ochtend om zes uur op moet om door te reizen naar de volgende stad. Je moet het van de positeve kant bekijken, he? Straks in Turkmenistan komen we wel weer aan onze trekken.

In het openbaar mag er geen intimiteit getoond worden tussen man en vrouw. Opvallend is dat je hierdoor als vrouw op straat met rust wordt gelaten en je rustig over de bazaar kunt lopen; er wordt niet geduwd. Een ander voorbeeld waar we wel aan moesten wennen is het openbaar vervoer. In de bus zitten de mannen voorin de bus en vrouwen stappen achterin de bus in. Zij reizen apart van elkaar. Dit gebeurt omdat in overvolle bussen de mannen niet tegen de vrouwen kunnen staan en zij niet per ongeluk betast kunnen worden.
Toch zie je ook wel stelletjes welke in de bus wel naast elkaar zitten en dan voor een plek middenin de bus kiezen.

Ook de moskee heeft een aparte ingang voor mannen en vrouwen, zodat zij rustig kunnen bidden (denk je even in in welke houding deze mensen bidden en je kunt je er vast wel een voorstelling bij maken). Dit houdt voor ons in dat wij onze reis soms los van elkaar heel anders beleven. Allebei zien we andere plekken in de moskee en andere mensen. Daarna is het weer leuk bijpraten.
Maar 's avonds zie je soms in het park ook stelletjes op een bankje zitten en houden stiekem elkaars hand vast. Schattig om te zien.
Veel Iraniërs vragen ons continue "How are you? Where are you from? What is your job, mister? en Are you married?" Voor het gemak zijn we maar getrouwd, maar helaas... we hebben nog steeds geen kinderen. Wanneer ze horen dat Lock al 31 is, kijken ze toch bedenkelijk. Zouden ze geen kinderen kunnen krijgen? Maar aan de andere kant hebben we ook al een anti-conceptiepil zien zitten in de handtas van een Iraanse jongedame.
Een land welke volop in beweging is dus binnen de grenzen wat wel kan en wat niet kan. De grenzen tussen de ouderen en de jongeren, welke opgegroeid zijn in verschillende tijden.
Iran was een aantal jaren geleden weer wat soepeler geworden in zijn wetten, maar tegenwoordig is het land weer stricter met zijn leefregels. Je hoort soms wat commotie over wat goed is of wat niet goed is aan het land, wat voor interessante ervaringen zorgt.

Tot de volgende keer!