Harde werkelijkheid en een grote poppenkast!

We zijn ondertussen al een tijdje in Vietnam, maar dit land is zo mooi en er is zoveel te doen, dat we niet aan bloggen toekomen!

Waar waren we ook alweer? Na Campbodja zijn we doorgereisd naar Vietnam, naar Ho Chi Minh City, het oude Saigon. Ho Chi Minh city is een drukke stad, waar ongeveer 6 miljoen mensen wonen en 4 miljoen brommertjes rijden. Je kunt je dus voorstellen dat het gigantisch druk is met brommertjes op de weg. De hele dag door hoor je getoeter, want verkeersregels zijn hier praktisch niet!
We zitten in een leuk hostelletje, midden in het centrum met onze stamkroeg met $1 halve literbiertjes naast de deur. (Nu begrijp je vast waarom we een week achter lopen met bloggen!) In Ho Chi Minh City zitten we met Ed en Mascha en met Jeroen en Annemarie, Hollanders die we al eerder in Siem Reap zijn tegengekomen.

Vanuit Saigon bezoeken we een Cao Dai tempel, een religie welke verschillende stromingen combineert. Zo zie je er tekenen terug van het Taoisme, het Hindoeisme, het Boeddhisme, het Christendom en de Islam. Als we de dienst bijwonen zien we zo'n 4000 mensen in de 'kerk' zitten met gewaden in verschillende kleuren. Elke kleur geeft een religieuze stroming binnen het caodisme aan. Tijdens de dienst wordt er niet gepreekt, wel is er een orkestje welke muziek speelt en er wordt gezongen. De kerk is enorm en versierd in felle kleuren. Op de steunpilaren staan afbeeldingen van grote draken. Het ziet er wat sprookjesachtig uit, maar het zorgt voor een indrukwekkend geheel!

Ook bezoeken we de tunnels van de Vietcong, de communistische guerillastrijders. Tijdens de oorlog tussen Noord- en Zuid-Vietnam, waarbij het zuiden steun kreeg van de Amerikanen, hield de Vietcong zich hier dapper staande. Om onzichtbaar te blijven en te schuilen tegen vallende bommen, verstopten ze zich in ondergrondse tunnels en konden zich op deze manier onzichtbaar verplaatsen tijdens de oorlog. Met de vele 'boobytraps' en het tunnelstelsel van 200 km lang konden zij de oorlog winnen van Zuid-Vietnam en de Amerikaanse troepen.
Ook wij kruipen door de tunnels en zijn blij dat we geen last hebben van claustrofobie in deze smalle, donkere en benauwde tunnels.

De volgende dag bezoeken we het War-museum en zien dan ook welke middelen er gebruikt werden in de oorlog. Vele martelmethoden worden hier uitgelegd, varierend van nagels uittrekken en amputaties, tot stroomstoten en verbranding van genitalien.
Maar wat nog erger is, zijn de foto's van de gevolgen van de ontbladeringsmiddelen, Agent Orange, welke de Amerikanen inzetten tijdens de strijd in de oorlog. Vele verminkingen en misvormingen zijn er destijds ontstaan en nog steeds worden er baby's geboren met verminkingen of misvormingen.

's Avonds doen we iets typisch Vietnamees: We bezoeken de Waterpuppetshow, een grote poppenkast met typische Vietnamese taferelen in het water, waarbij de poppen worden aangestuurd door mensen welke in het water zitten. Prachtige muziek, Vietnamese teksten, leuke taferelen en een leuk tijdverdrijf voor de zaterdagavond :)