Dure skyline en goedkope wodka
Door: Lock en Janneke
Blijf op de hoogte en volg Lock & Janneke
09 Juni 2007 | Turkmenistan, Asjchabad
Hoihoi!
Na veel rompslomp bij de grensovergang tussen Iran en Turkmenistan zijn we dan eindelijk in het land van Turkmenbashi aangekomen. Bij de grensovergang was er veel papieren rompslomp en het verzoek of wij een medische test wilden doen a $ 12 om te bewijzen dat wij geen besmettelijke ziektes bij ons dragen. Overal wilde men een slaatje uit slaan, maar op een prik in de bil zaten wij niet te wachten. Als je nog geen ziekte hebt, krijg je het wel van zo'n spuit in zulke landen waar de medische voorzieningen niet optimaal zijn. Ik denk dat zo'n spuit met gemak even wordt uitgekookt om vervolgens de volgende toerist te prikken en $ 12 dollar te laten betalen. Na veel vriendelijk lachen en volhouden, tekende de dokter uiteindelijk de verklaringen dat heel de groep gezond was.
Zonder bagagecheck konden we de grens over na 3,5 uur. Wij kwamen er nog goed van af, want een stel voor ons, ook toerist, moest de tassen open maken en laten zien wat zij allemaal bij zich hadden.
Vanaf de grens zijn we direct doorgereden naar hoofdstad Ashgabat, waar ons hotel ook was. Even geld wisselen en gelijk maar een hapje eten, met het tijdsverschil van anderhalf uur erbij, was het ondertussen alweer half 6. Even al het zweet afgespoeld, wat wil je, het is hier 43 graden!
En dan aanschuiven bij de bar, eindelijk weer een lekker biertje! En lekker koud! (en duur). Bier kostte hier omgerekend 1,75 euro en een glas wodka kostte zo'n 40 cent. Zelfs de jus d'orange is nog duurder dan de wodka, dat wordt dus maar pure wodka vanavond...
Maar gisteren eerst nog heerlijk gegeten, eindelijk weer groente, een tartaartje en patat! Heerlijk na al die droge rijst met kebab.
Vandaag hebben we de stad bezocht. Van de regering mag je hier als toerist niet alleen reizen en onder leiding van de gids laat het land zijn bezienswaardigheden aan de toerist zien. Strak alle bezienswaardigheden en keurig een-voor-een alles langsgaan.
Afgelopen jaren is Turkmenistan bestuurd door president Niazov, wie zichzelf ook wel Turkmenbashi noemde, wat 'vader der Turkmenen' betekent. Deze man heeft heel veel goeds voor het land, of eigenlijk de stad gedaan, om van Turkmenistan een welvarend land te maken. Zo heeft hij van Ashgabat een grote stad gemaakt, waar voor iedereen werk is en voldoende woningen zijn. De vierbaanswegen die dwars door de stad lopen zorgen ervoor dat je je snel in de stad kunt verplaatsen. De skykline van de stad kenmerkt zich met grote witte wolkenkrabbers, grote regeringsgebouwen, honderden reuzachtige fonteinen en gouden beelden van Turkmenbashi.
Heel mooi, maar de andere kant van het verhaal is dat van de appartementen in de wolkenkrabbers zo'n 90% leeg staat, veel inwoners geen geld hebben om op de vierbaanssnelweg te rijden en het schaarse water van dit woestijnland voor een groot deel door de hitte direct verdampt in de fonteinen.
Ashgabat, city of love and future. Zo ziet de stad er van buitenaf ook uit, maar van binnen is de waarheid anders. De inwoners hebben het goed in dit land, omdat er voor iedereen goed gezorgd wordt door de staat doordat er in Turkmenistan zoveel olie en gas in de grond zit.
Maar tegelijkertijd moeten de inwoners wel leven volgens de regels van het land. De president welke vorig jaar overleden is aan hartklachten, was 2 jaar geleden gestopt met roken. Prompt was het een regel dat niemend meer mocht roken. Wanneer hij het niet mocht, dan mocht niemand roken :)
Daarnaast hield deze man er nog meer gewoonten op na: Naast het bouwen van een wereldstad voor in verhouding zeer weinig inwoners, heeft hij de dagen van de week naar zijn familie genoemd, een nationale feestdag bedacht, meloendag (omdat dit zo'n heerlijke vrucht was) en elk jaar wordt er nieuw geld gedrukt met steeds weer een ander profiel van deze man.
We dachten dat Iran tegenstrijdigheden had, maar Turkmenistan kan er ook wat van!
De mensen zijn hier wel heel vriendelijk. In Turkmenistan wonen naast de Turkmenenen veel Russen, Tadzjieken en Oezbeken. Het merendeel van deze mensen is moslim. De vrouwen op straat dragen lange traditionele (maar getailleerde) jurken met korte mouw. De vrouwen zien er prachtig uit in al deze felle kleuren. Sommige vrouwen dragen felgekleurde sjaals op hun hoofd, maar veel vrouwen laten hun lange haren lekker wapperen in de wind. De mannen zien er over het algemeen gewoon uit. Een nette lange broek (korte broek is overal not-done) en een nette blouse. De gezichten van de mensen lijken op een kruising tussen de Turken en de Chinezen, net zoiets als de Mongolen welke wij al eerder gezien hebben.
Vanavond gaan we naar de Russische disco hier in Ashgabat! Laat de housemuziek en de disco maar komen!
Na veel rompslomp bij de grensovergang tussen Iran en Turkmenistan zijn we dan eindelijk in het land van Turkmenbashi aangekomen. Bij de grensovergang was er veel papieren rompslomp en het verzoek of wij een medische test wilden doen a $ 12 om te bewijzen dat wij geen besmettelijke ziektes bij ons dragen. Overal wilde men een slaatje uit slaan, maar op een prik in de bil zaten wij niet te wachten. Als je nog geen ziekte hebt, krijg je het wel van zo'n spuit in zulke landen waar de medische voorzieningen niet optimaal zijn. Ik denk dat zo'n spuit met gemak even wordt uitgekookt om vervolgens de volgende toerist te prikken en $ 12 dollar te laten betalen. Na veel vriendelijk lachen en volhouden, tekende de dokter uiteindelijk de verklaringen dat heel de groep gezond was.
Zonder bagagecheck konden we de grens over na 3,5 uur. Wij kwamen er nog goed van af, want een stel voor ons, ook toerist, moest de tassen open maken en laten zien wat zij allemaal bij zich hadden.
Vanaf de grens zijn we direct doorgereden naar hoofdstad Ashgabat, waar ons hotel ook was. Even geld wisselen en gelijk maar een hapje eten, met het tijdsverschil van anderhalf uur erbij, was het ondertussen alweer half 6. Even al het zweet afgespoeld, wat wil je, het is hier 43 graden!
En dan aanschuiven bij de bar, eindelijk weer een lekker biertje! En lekker koud! (en duur). Bier kostte hier omgerekend 1,75 euro en een glas wodka kostte zo'n 40 cent. Zelfs de jus d'orange is nog duurder dan de wodka, dat wordt dus maar pure wodka vanavond...
Maar gisteren eerst nog heerlijk gegeten, eindelijk weer groente, een tartaartje en patat! Heerlijk na al die droge rijst met kebab.
Vandaag hebben we de stad bezocht. Van de regering mag je hier als toerist niet alleen reizen en onder leiding van de gids laat het land zijn bezienswaardigheden aan de toerist zien. Strak alle bezienswaardigheden en keurig een-voor-een alles langsgaan.
Afgelopen jaren is Turkmenistan bestuurd door president Niazov, wie zichzelf ook wel Turkmenbashi noemde, wat 'vader der Turkmenen' betekent. Deze man heeft heel veel goeds voor het land, of eigenlijk de stad gedaan, om van Turkmenistan een welvarend land te maken. Zo heeft hij van Ashgabat een grote stad gemaakt, waar voor iedereen werk is en voldoende woningen zijn. De vierbaanswegen die dwars door de stad lopen zorgen ervoor dat je je snel in de stad kunt verplaatsen. De skykline van de stad kenmerkt zich met grote witte wolkenkrabbers, grote regeringsgebouwen, honderden reuzachtige fonteinen en gouden beelden van Turkmenbashi.
Heel mooi, maar de andere kant van het verhaal is dat van de appartementen in de wolkenkrabbers zo'n 90% leeg staat, veel inwoners geen geld hebben om op de vierbaanssnelweg te rijden en het schaarse water van dit woestijnland voor een groot deel door de hitte direct verdampt in de fonteinen.
Ashgabat, city of love and future. Zo ziet de stad er van buitenaf ook uit, maar van binnen is de waarheid anders. De inwoners hebben het goed in dit land, omdat er voor iedereen goed gezorgd wordt door de staat doordat er in Turkmenistan zoveel olie en gas in de grond zit.
Maar tegelijkertijd moeten de inwoners wel leven volgens de regels van het land. De president welke vorig jaar overleden is aan hartklachten, was 2 jaar geleden gestopt met roken. Prompt was het een regel dat niemend meer mocht roken. Wanneer hij het niet mocht, dan mocht niemand roken :)
Daarnaast hield deze man er nog meer gewoonten op na: Naast het bouwen van een wereldstad voor in verhouding zeer weinig inwoners, heeft hij de dagen van de week naar zijn familie genoemd, een nationale feestdag bedacht, meloendag (omdat dit zo'n heerlijke vrucht was) en elk jaar wordt er nieuw geld gedrukt met steeds weer een ander profiel van deze man.
We dachten dat Iran tegenstrijdigheden had, maar Turkmenistan kan er ook wat van!
De mensen zijn hier wel heel vriendelijk. In Turkmenistan wonen naast de Turkmenenen veel Russen, Tadzjieken en Oezbeken. Het merendeel van deze mensen is moslim. De vrouwen op straat dragen lange traditionele (maar getailleerde) jurken met korte mouw. De vrouwen zien er prachtig uit in al deze felle kleuren. Sommige vrouwen dragen felgekleurde sjaals op hun hoofd, maar veel vrouwen laten hun lange haren lekker wapperen in de wind. De mannen zien er over het algemeen gewoon uit. Een nette lange broek (korte broek is overal not-done) en een nette blouse. De gezichten van de mensen lijken op een kruising tussen de Turken en de Chinezen, net zoiets als de Mongolen welke wij al eerder gezien hebben.
Vanavond gaan we naar de Russische disco hier in Ashgabat! Laat de housemuziek en de disco maar komen!
-
09 Juni 2007 - 13:31
Ice Thijs:
Pfff ... klagen over een biertje van 1,75 en klagen dat wodka goedkoper is dan jus?!? Beetje verwend zijn jullie wel hoor ;-) -
09 Juni 2007 - 14:24
Nel Goedendorp:
wat een leuke mailtjes iedere keeren knap van jullie om dat zo bij te houden ik geniet er van en jullie nog heel veel plezier gewenst
nel -
16 Juni 2007 - 11:55
Mama Els:
De reis begon zo’n beetje in Damascus
daar hadden ze last van vlooien dus…
al was het nog wat vroeg,
toch maar even naar de kroeg.
Maar van éénurige pitjes
zagen ze toch wat witjes.
Dus na te hebben geborreld,
toch maar het bed in gerold.
Op naar Turkije met de bus
dat was nog een hele klus.
Bus in bus uit.
Vergelijken die snuit
met jullie mooiste foto’s.
Het leek een beetje hopeloos.
Maar na een paar uren
mocht de bus Turkije in sturen.
Alwaar, o wat een shock
geen sluier te zien, alleen een jurk of rok.
In Nemrut Dagi vonden zij een egotripper
die vond zichzelf stukken hipper
dan Heracles, Zeus
Darius en Odesseus.
In Diyarbakir gingen ze dansen en zingen
Terwijl de bevolking om hen heen stond te springen.
In Turkije werd Lock éénendertig
Dat was uiteindelijk best prettig
want ondanks het gebrek aan een enkele cent
hadden ze wel een lekkere taart voor die ouwe vent.
Eenmaal in Iran
Een hoop cultuur opgedaan.
Ook de waterpijp werd niet vergeten.
Minder was het flauwe eten.
Maar fruit, ijs en ander zoet
maakte dat alles weer goed.
Ik neem nu een grote stap
Want de tijd wordt een beetje krap.
De beschikbare ruimte misschien ook wel
Dus nog even snel
Van droge woestijnen
naar dure skylinen.
In Ashgabat hadden ze vroeger een president
die leek een beetje op die andere vent.
Het interesseerde hem allemaal geen reet,
en verzon nationale feestdagen bij de vleet
Als ik er een mocht verzinnen zou ik het wel weten
17 juni mag je nl. nooit vergeten.
Want ook al zit ze nog zo ver weg
ze is morgen wèl jarig zeg!
25 jaar, een prachtige leeftijd
Maar luister eens lieve meid
Ik had je liever hier.
Maar wens je uiteraard veel plezier.
Een hele fijne dag, waar jullie ook mogen zijn,
In bus, trein of misschien wel de woestijn.
Van harte gefeliciteerd met deze bijzondere verjaardag!
Dikke kus,
Mama
-
16 Juni 2007 - 14:25
JE####:
Ha Janneke, je moeder heeft er alvast een mooi verhaaltje van gemaakt. Van harte gefeliciteerd met je 25ste verjaardag. Dat zal nu ongeveer wel ingegaan zijn!
Wat een geweldige foto's. Zeker die van Janneke, gesluierd een lekkere hamburger eten. En die vent met z'n bakwagen achter in de Mercedes!
Hier is het wisselvallig. Van onweer tot zon en gelukkig ook nog wind. Morgen zeilen!
Bij 43 graden € 1,75 voor een biertje. Dat is geen geld als 'tie goed koud is! Maar koude wodka is een goed alternatief. :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
