Bolivia, bergen en bussen!

Een nieuw land en weer nieuwe dingen meegemaakt. Na Peru zijn we met de bus doorgereisd naar buurland Bolivia. Het is even wennen aan de nieuwe munteenheid en de andere prijzen, maar het went makkelijk als de prijzen lager zijn. Net als in Peru wordt hier ook Zuid-Amerikaans Spaans gesproken en ondertussen kunnen we ons aardig redden in deze taal. De mensen van het hostel vragen ons zelfs om te vertalen als er een Engelsman iets komt vragen.

In Bolivia gaan we eerst naar het Titicacameer. De Peruaanse zijde van dit meer hebben we niet bezocht, omdat we al plannen hadden om naar Bolivia door te reizen en zo belanden we net voor Goede Vrijdag in Copacabana. Hier droppen we onze backpacks en we nemen het bootje naar Isla del Sol, een van de eilandjes in het Titicacameer. Na 2 uurtjes varen komen we aan op het eilandje en de kneuterigheid straalt er gelijk al vanaf, heerlijk!
Op het strand loopt moeder varken met haar 6 kleintjes, een ezeltje staat een paar meter verderop en op het strand zit oma met 6 kinderen de sardientjes uit een visnet te plukken. Een vrouwtje komt naar ons toe en vraagt of we een slaapplek zoeken en zij wijst ons haar huis. Bovenop haar huis zijn 3 kamertjes gebouwd met 1 bed er in. In de tuin is een hokje gebouwd met douche en toilet. Een douche! Deze hadden we hier op het eiland niet verwacht!
Een douche hebben we echter niet nodig, want als je aan het water slaapt, dan moet er natuurlijk gezwommen worden. En dat dit toevallig het Titicacameer op 3800 meter hoogte is, dat is een bijzaak. Snel omkleden en zwemmen maar!
’s Avonds warmen we ons op in het lokale restaurantje. Natuurlijk staat er vis op het menu, maar vanavond ook een flesje wijn. De meeste producten moeten hier namelijk ingevoerd worden en dan is 1 fles wijn invoeren voordeliger als een traytje bier. Lekker hoor!

De volgende ochtend maken we een trekking van de noordkant van het eiland waar we geslapen hebben, naar de zuidkant van het eiland. We maken even een omweg langs de lokale Incaruïnes en de heilige steen en heilige rots. Zonnig is het in ieder geval wel op Isla del Sol, want tijdens de trekking bergje op, bergje af op 3800 tot 4000 meter zijn de beentjes lekker bijgekleurd.

Eenmaal terug in Copacabana heeft het omaatje van het hostel begrepen dat we een dag later inderdaad wel bij haar wilden slapen. Gelukkig maar want het hele dorp loopt vol met pelgrims uit de hele regio. Alle hostels zitten vol en vragen soms wel de driedubbele prijs. Gelukkig is oma niet zo commercieel en mogen we hier voor omgerekend € 8,- slapen. Het is namelijk Semana Santa, de week van Pasen. En in Zuid Amerika zijn de meeste mensen katholiek met invloeden van oude tradities en zodoende wordt er volop Pasen gevierd. In Copacabana staat een kerk met een heilig Maria beeld waar iedereen voor komt om dit te vereren.
We zien hoe het stadje volstroomt en er steeds meer gezelligheid op straat komt. Bij de kerk is het druk met bezoekers, bloemenkraampjes voor de offers en kaarsenverkopers. Op het plein zien we een schiettent en een draaimolentje waarop een aantal beesten en kleine Albert Heyn autootjes op vastgebonden staan. Het grasveldje op het centrale plein is inmiddels volgebouwd met tentjes en er zijn nog meer eettentjes op straat te vinden als voorheen. Je voelt dat de mensen op straat opgelaten zijn, iedereen wil zich laten zegenen.
Helaas krijgen we niet alle paasfestiviteiten mee. We hadden gelezen dat op Goede Vrijdag er veel festiviteiten zouden zijn in Copacabana en toevallig zouden wij deze dag hier zijn. Maar we horen ook dat op Goede Vrijdag de stoet nog onderweg is vanuit La Paz en dus later aan zal komen. Het kan dus nog even gaan duren en wij moeten weer door met de bus naar La Paz. Onderweg zien we inderdaad veel mensen op de fiets en in auto’s onderweg naar Copacabana, maar de meesten mensen komen toch lopend naar Copacabana toe. Het is een echte pelgrimstocht.

Als we na een lange dag in hoofdstad La Paz aankomen en even relaxed een taxi willen nemen, horen we van de taxichauffeur dat hij het centrum niet in gaat omdat er processies aan de gang zijn. Dan maar lopend op zoek naar een slaapplek, want de avond valt al. En zo lopen we het centrum in en stuiten we midden in de processies welke door het centrum richting de kerk gaan. Vanaf een afstandje kijken we naar de processie en zien we een man of twintig met jurken aan en kappen op het hoofd de wagen tillen met daarop een beeld van Jezus. Er zijn verschillende processies met fanfarebands gaande en in elke stoet wordt er een ander tafereel uit het Paasverhaal uitgebeeld.

In La Paz doen we niet veel meer dan shoppen (we hebben nog geen Boliviaanse souvenirs!) en een rondje lopen en natuurlijk ons volgende tripje voorbereiden. Want de tijd de begint te dringen en we willen nog naar het zuiden van Bolivia om daar de zoutvlakten van Uyuni en omgeving te gaan bekijken. Vanuit La Paz regelen we dit toertje en ’s avonds gaan we met de nachtbus naar Uyuni toe, waar we de volgende ochtend na een ontbijtje gelijk de jeep in stappen voor het volgende avontuur. We gaan met 6 man in een jeep naar de zoutvlakte van Uyuni, een zoutvlakte in het zuiden van Bolivia.

Met een jeep rijden we eerst een stukje de woestijn in tot we bij een plek met allemaal oude treinen komen. Deze treinen worden niet meer gebruikt en zijn hier achtergelaten. Het is een echt treinenkerkhof en het ziet er best indrukwekkend uit, al die enorme verroeste oude locomotieven.
Daarna door naar de Salar, de zoutvlakte, een grote vlakte van zout. Deze is zo’n 180 km bij 200 km groot en je moet je voorstellen dat de zoutvlakte hélemaal wit is: Overal om je heen waar je kijkt zie je de witte grond tegen de blauwe lucht afkaatsen. Er is geen boom, berg, rivier, huis of wat dan ook te zien en dit is een bijzonder gezicht!
Dit is dan ook de plek waarvan je vaak ziet dat toeristen foto’s maken en spelen met het diepte-effect. Immers, door de witte kleur, zie je geen diepte en weet je niet meer wat dichtbij is, of ver weg!

De daarop volgende dagen rijden we over zoutvlaktes, door woestijnen, over hoogvlakten van 5000 meter, langs de vulkanen en langs de lagunes in dit gebied. Het is een prachtig landschap van bergen, lavalandschap, steppes en lagunes en overal zien we lama’s, vicuna’s, flamingo’s en zelfs struisvogels in het wild.
Overdag rijden we met de jeep en stoppen we ergens in de middle-of-nowhere voor een picknick en ’s avonds komen we aan bij een huisje, gemaakt van zoutblokken, waar we kunnen slapen. Overdag schijnt het zonnetjes lekker, maar ’s avonds is het koud, op zo’n 4500 meter hoogte. Blij dat we ons slaapzakje bij ons hebben!
Op de laatste dag rijden we ’s ochtends vroeg door een vulkaanlandschap en komen we uit bij geisers. Wat een prachtig gezicht is dit; overal komen wolken stoom uit de grond en in de gaten in de grond zien we kokende blubber borrelen. Maar wat is het koud buiten! ’s Nachts vriest het en zo vroeg op de ochtend (5:30 uur) willen de voeten na de geisers niet meer warm worden! Het voordeel van dit landschap is dat er in de buurt vaak ook wel een hotspring te vinden is en een half uurtje later liggen we heerlijk in een hotspring op te warmen! Heerlijk! Na 4 dagen reizen en geen douche te hebben gehad is het toch wel erg lekker om te badderen, opwarmen en al het stof van ons af te spoelen!

Vanuit de woestijn laten we ons afzetten bij de grens met Chili. De terugvlucht naar Nederland komt er namelijk alweer bijna aan en het terugreizen naar Lima lijkt ons handiger door Chili, als door de bergen terug naar La Paz en Arequipa. We zitten dus nog een dag in het woestijnstadje San Pedro de Atacama in Chili, waar we eigenlijk niets over weten. We informeren een beetje wat er hier in de buurt te doen is, maar eigenlijk zijn de toertjes hier alleen vroeg in de ochtend, of laat in de middag, omdat het overdag té warm is om iets uit te voeren.
Tja, en wat ga je dan doen als je slechts 1 dag in Chili bent... Natuurlijk! Op een terrasje zitten en Chileense wijntjes drinken! Tot zover onze culturele avonturen in Chili :)

’s Nachts pakken we weer een nachtbus om terug naar Peru te reizen en dit keer slapen we heerlijk in de bus. De volgende ochtend gaan we de grens over naar Tacna, van waar we weer de bus kunnen pakken naar Lima, een bus welke er 20 uur over zal doen. Nu is het tijd om te gaan flashpacken en we pakken lekker het vliegtuig en vliegen (alsnog via Arequipa) in 2,5 uur terug naar Lima.
Heerlijk, Lima voelt weer als thuiskomen, een bekende omgeving. Maar het voelt niet als het echte Peru. Hier nergens schattige vrouwtjes, hoge bergen, of koude avonden. Wel een enorme metropool in Zuid-Amerika, vol met overdekte bazars vol met souvenirs en genoeg variëteit aan eten. Even lekker relaxen nog dus, voordat we straks terugvliegen naar Nederland.

Hasta luego!