Spreuken en spanningen

Een wijs man zei ooit: “Op reis heb je elke dag wel even een heart-attack-momentje”.
Zo hebben wij er ook genoeg gehad. Met een overvolle minibus in het donker langs een ravijn rijden, als je je camera niet in je zak voelt zitten terwijl de ander hem vast heeft, wanneer er 50 kinderen om je heen staan en alleen maar Hello Birr roepen enz.
Helaas zijn deze heart-attackmomentjes ook wel eens gegrond. Zoals die keer toen het fototasje gescheurd was en we de 2e geheugenkaart (gelukkig leeg!) en foto-uploadstekkertje kwijt waren. Of toen we ontdekten dat het geheime bovenvakje van de tas toch open gesneden was en we dus een iPod + telefoon kwijt waren. Of die keer toen een man Lock van zijn portomonnee probeerde te rollen ‘s ochtends vroeg op een druk en donker busstation.
Ja, op reis doe je hele mooie ervaringen op en ontmoet je meestal aardige mensen. Niet altijd dus en er zijn ook rotmensen bij die even je tas opensnijden. Je probeert al je spullen op je lichaam bij je te dragen, maar dit lukt dus helaas niet altijd, blijkt maar weer.
De nare ervaringen leer je van en daarna kun je ze maar beter snel vergeten. Het is eigenlijk pas onze eerste keer dat wij op reis bestolen worden. Geweldadige criminaliteit komt eigenlijk niet voor in Ethiopie, maar zakkenrollers zijn er altijd.
Gelukkig weten we wel goed stand te houden tegen de andere sjaggeraars die ons proberen op te lichten. We horen van veel toeristen dat zij vaak (achteraf gezien) teveel moeten betalen voor de rit met de minibus mee, maar gelukkig hebben wij een paar woorden Amhaars geleerd en kunnen de ritprijs vooraf even aan de andere passagiers vragen :)
We laten ons niet van de wijs brengen en reizen vrolijk en weer wat ervaring rijker, door!
Wat altijd weer mooi is om te zien zijn de mensen. Hoe zijn ze gekleed en waar hebben zij hun kleding vandaan. De kleding die wij in Nederland inzamelen, wordt hier gedragen. De mensen zijn dol op rokken, nette broeken of blousjes.
Maar ook de t-shirts doen het goed. Zo zagen we al t-shirts voorbij komen van ‘Muchen Sportevent’, ‘De Pizzahut’ en ‘Nationale Down-Syndroom Dag’. Mensen hebben geen idee wat de teksten op de kleding betekent, maar dragen ze vanwege de kleurcombinatie van het kledingstuk.
Topper was nog Mursi man, geheel naakt, met KLM-slaapdekentje als rok omgeslagen met zijn Kalachnikov op zijn rug. Ondanks het lachwekkende KLM-kleedje, keek de man toch wat dreigend en een het maken van een foto lieten wij maar voorbij gaan. (Wellicht heeft ons dit weer een Hearth-attack-momentje gescheeld...)
En de kinderen, hoewel je ze soms weleens zat bent, omdat je echt nooooit alleen bent op straat omdat er wel weer wat nieuwsgierige hummeltjes op je af komen gerend, blijven toch ook wel schattig. Enerzijds willen zij hun Engels oefenen, maar anderzijds proberen ze ook altijd wat van je los te peuteren.
Niet iedereen spreekt meer dan 3 woorden Engels, waardoor ze regelmatig naar Janneke roepen: “Hello Mister! How are you?” en dat Lock een nieuwe naam heeft gekregen: “Hello! Birr!” en “Hello! Money!”
Of dat je voor één keer in je leven een Semi-Suite boekt in een hotel, omdat je prijs van 6 euro wel meevalt. Lekker met het ontbijt inclusief, maar dat de volgende ochtend blijkt dat bij de Semi-Suite er slechts één ontbijt inclusief is.
Het personeel vertelt dat het inderdaad een 2 persoonskamer is, met een Kingsizebed voor 2 personen en in de ruime kamer staan 2 grote banken, maar ontbijt? Nee dat is slechts voor 1 persoon omdat het een ‘Semi’ Suite is.
Afrikaanse logica... Dus we verhuizen naar een goedkope 2-persoonskamer met 2 ontbijtjes inclusief :)
Of dat je in een restaurant zit en de beste man vraagt wat je wilt bestellen, maar hij kan eigenlijk niet uitleggen wat het is. Heb je eindelijk een keuze kunnen maken, blijken de eerste 8 keuzes van je niet te kunnen, omdat de kok dit niet heeft, of niet kan maken. Ach, dan maar wéér injera, dat eten we immers al weken :)
En de sapjesbar waar je een heerlijk sapje wilt halen, maar waar ze uiteindelijk alleen Papayajuice blijken te hebben, welke overigens niet op de kaart staat. Wederom Afrikaanse logica, maar we zijn blij met onze maaltjes.
Ja, geduld is een schone zaak. Dat blijkt maar weer.
En toch blijft het leuk, dat reizen! :)