Ethiopie... Een ervaring op zich!
Door: Lock en Janneke
Blijf op de hoogte en volg Lock & Janneke
08 November 2010 | Ethiopië, Batī
Ethiopie… Wat moet je daar nou weer doen?
Die vraag hebben we wel honderd keer gehoord voordat we vertrokken. Daarom wordt het misschien eens tijd over onze ervaringen in dit land.
Natuurlijk… Het is geen standaard vakantieland, waar je ‘gezellig’ naartoe gaat. Toch is het een heel mooi, maar vooral ook indrukwekkend land.
Ethiopie is nog steeds een arm land. Bob Geldoff zamelde in de jaren ’80 al geld in vanwege de door hongersnood getroffen mensen in het noorden van Ethiopie en Eritrea.
Ethiopie kent een regenseizoen en een droog seizoen. Destijds was er een vrij droog regenseizoen, waardoor er veel akkerbouw mislukt was en veel vee kwam te overlijden door het tekort aan water.
Er is toen veel geld ingezameld zodat er voedsel uitgedeeld kon worden aan deze mensen.
Tegenwoordig gaat het beter met het land. Afgelopen jaar was zelfs een heel goed jaar voor Ethiopie en momenteel staan de grootste gedeelten van het land er groentjes bij. De akkers zijn bebouwd, het vee ziet er goed uit en het landschap en de bergen zijn groen.
Toch merk je nog dagelijks wat voor impact deze hongersnood en voedselhulp op de inwoners heeft gemaakt. Mensen zijn het gewend geraakt dat zij hulp en geld krijgen van blanken. Naast de oudere mensen en gehandicapten die op straat bedelen, komen ook kinderen naar ons toe en vragen ons “You, you, you! Give me! Money! 1 Birr!”
Het scheelt als je hier met een grapje mee om gaat: “You! You give me money?” en kinderen worden ook steeds meer door de ouders gecorrigeerd. Toch merk je, vooral in de kleinere dorpjes dat men vraagt van de blanken. Vanmiddag zeiden we gedag tegen een kind en haar moeder, waarna de moeder ook automatisch haar hand opstak voor 1 Birr.
Ja, je bent een rijke westerling en ons leven valt niet te vergelijken met dat van hen. Maar als je alleen maar geld, pennen en snoepjes uitdeelt, leren ze nooit om onafhankelijk te worden. Dus gaan we op een vriendelijke en respectvolle manier met hen om. We geven geld aan ouderen en gehandicapten en eten netjes ons bordje leeg.
Eenmaal gebeurde het dat we in een klein dorpje zaten te ontbijten. We hadden een drukke dag voor de boeg en we moesten vertrekken. Een van ons at het bordje met ei niet helemaal op en zodra wij aanstalten maakten om weg te gaan, stormden 4 kinderen op onze tafel af om het bordje ei te pakken. Een lekkernij, welke voor hun niet was weggelegd. Het gebeurde in slechts een fractie van een seconde, maar 2 dagen later houdt zoiets je nog bezig.
Maar we maken ook grappige dingen mee: De stammen in het zuiden van Ethiopie die je ziet. Zij zijn ook nieuwsgierig naar ons en ze kijken ongegeneerd naar je. Wat heeft die Lock toch een lichte haren op z’n benen en wat is zijn haar lang! En wat zijn die blanken lang!
Oh! De jeep heeft spiegels! Daar kan ik mijzelf in zien! Ik zie mijzelf nooit in de Spiegel!
En zo gebeurt het dat je zo een half uur bezig bent om naar elkaar te kijken en te voelen. Een man van de Hamar-stam gebaart of wij scheermesjes hebben. Lock antwoordt dat hij geen scheermesjes heeft. Janneke zegt vervolgens dat zij ook geen scheermesjes in haar tas heeft. “Nee! Natuurlijk niet! Doe niet zo stom!” zie je de Hamar denken. “Mannen scheren zichzelf, vrouwen scheren zich toch niet!”
Veel mensen begroeten je op straat. “Selamno” en je krijgt een hand. Kleine kinderen pakken je hand en lopen hele stukken met je mee. Oudere vrouwtjes geef je 1 Birr (4 cent) en deze kussen je hand. Wat een vriendelijke mensen zijn het ook!
Studenten praten continue tegen je en willen hun Engels oefenen. Af en toe heb je een heel gezellig praatje en willen ze je e-mailadres om nog door te kunnen oefenen. Vooruit dan maar, want af en toe is dit nog wel nodig! :)
Het verkeer in Ethiopie is ook een verhaal apart. Oude afgekeurde bussen uit Europa rijden hier nog dagelijks door de bergen en langs de ravijnen. Minibusjes scheuren door de bergen en over zandpaadjes. Officieel mogen hier 12 mensen in zitten, maar gisteren hadden we een nieuw record met 20 mensen in de gammele minibus. Onderweg krijgen we 2x een lekke band. Bij de 1e liep het profiel van de band af en de reserveband was al versleten tot op het ijzerdraad. Ja, en dan heb je geen reservebanden meer.
Gelukkig scheuren er meer minibusjes door de bergen en konden we een band lenen van een bevriende chauffeur.
Vlak voor de stad horen we van een andere minibus dat er een controle is en er worden 8 mensen de bus uitgeschopt. Zij mogen gaan lopen en een half uur later zien we hun weer aan de andere kant van de stad.
Ethiopie… Genoeg te doen dus! Naast alle culturele bezienswaardigheden, mooie landschap en lange geschiedenis, is dit een land van mooie mensen.
Die vraag hebben we wel honderd keer gehoord voordat we vertrokken. Daarom wordt het misschien eens tijd over onze ervaringen in dit land.
Natuurlijk… Het is geen standaard vakantieland, waar je ‘gezellig’ naartoe gaat. Toch is het een heel mooi, maar vooral ook indrukwekkend land.
Ethiopie is nog steeds een arm land. Bob Geldoff zamelde in de jaren ’80 al geld in vanwege de door hongersnood getroffen mensen in het noorden van Ethiopie en Eritrea.
Ethiopie kent een regenseizoen en een droog seizoen. Destijds was er een vrij droog regenseizoen, waardoor er veel akkerbouw mislukt was en veel vee kwam te overlijden door het tekort aan water.
Er is toen veel geld ingezameld zodat er voedsel uitgedeeld kon worden aan deze mensen.
Tegenwoordig gaat het beter met het land. Afgelopen jaar was zelfs een heel goed jaar voor Ethiopie en momenteel staan de grootste gedeelten van het land er groentjes bij. De akkers zijn bebouwd, het vee ziet er goed uit en het landschap en de bergen zijn groen.
Toch merk je nog dagelijks wat voor impact deze hongersnood en voedselhulp op de inwoners heeft gemaakt. Mensen zijn het gewend geraakt dat zij hulp en geld krijgen van blanken. Naast de oudere mensen en gehandicapten die op straat bedelen, komen ook kinderen naar ons toe en vragen ons “You, you, you! Give me! Money! 1 Birr!”
Het scheelt als je hier met een grapje mee om gaat: “You! You give me money?” en kinderen worden ook steeds meer door de ouders gecorrigeerd. Toch merk je, vooral in de kleinere dorpjes dat men vraagt van de blanken. Vanmiddag zeiden we gedag tegen een kind en haar moeder, waarna de moeder ook automatisch haar hand opstak voor 1 Birr.
Ja, je bent een rijke westerling en ons leven valt niet te vergelijken met dat van hen. Maar als je alleen maar geld, pennen en snoepjes uitdeelt, leren ze nooit om onafhankelijk te worden. Dus gaan we op een vriendelijke en respectvolle manier met hen om. We geven geld aan ouderen en gehandicapten en eten netjes ons bordje leeg.
Eenmaal gebeurde het dat we in een klein dorpje zaten te ontbijten. We hadden een drukke dag voor de boeg en we moesten vertrekken. Een van ons at het bordje met ei niet helemaal op en zodra wij aanstalten maakten om weg te gaan, stormden 4 kinderen op onze tafel af om het bordje ei te pakken. Een lekkernij, welke voor hun niet was weggelegd. Het gebeurde in slechts een fractie van een seconde, maar 2 dagen later houdt zoiets je nog bezig.
Maar we maken ook grappige dingen mee: De stammen in het zuiden van Ethiopie die je ziet. Zij zijn ook nieuwsgierig naar ons en ze kijken ongegeneerd naar je. Wat heeft die Lock toch een lichte haren op z’n benen en wat is zijn haar lang! En wat zijn die blanken lang!
Oh! De jeep heeft spiegels! Daar kan ik mijzelf in zien! Ik zie mijzelf nooit in de Spiegel!
En zo gebeurt het dat je zo een half uur bezig bent om naar elkaar te kijken en te voelen. Een man van de Hamar-stam gebaart of wij scheermesjes hebben. Lock antwoordt dat hij geen scheermesjes heeft. Janneke zegt vervolgens dat zij ook geen scheermesjes in haar tas heeft. “Nee! Natuurlijk niet! Doe niet zo stom!” zie je de Hamar denken. “Mannen scheren zichzelf, vrouwen scheren zich toch niet!”
Veel mensen begroeten je op straat. “Selamno” en je krijgt een hand. Kleine kinderen pakken je hand en lopen hele stukken met je mee. Oudere vrouwtjes geef je 1 Birr (4 cent) en deze kussen je hand. Wat een vriendelijke mensen zijn het ook!
Studenten praten continue tegen je en willen hun Engels oefenen. Af en toe heb je een heel gezellig praatje en willen ze je e-mailadres om nog door te kunnen oefenen. Vooruit dan maar, want af en toe is dit nog wel nodig! :)
Het verkeer in Ethiopie is ook een verhaal apart. Oude afgekeurde bussen uit Europa rijden hier nog dagelijks door de bergen en langs de ravijnen. Minibusjes scheuren door de bergen en over zandpaadjes. Officieel mogen hier 12 mensen in zitten, maar gisteren hadden we een nieuw record met 20 mensen in de gammele minibus. Onderweg krijgen we 2x een lekke band. Bij de 1e liep het profiel van de band af en de reserveband was al versleten tot op het ijzerdraad. Ja, en dan heb je geen reservebanden meer.
Gelukkig scheuren er meer minibusjes door de bergen en konden we een band lenen van een bevriende chauffeur.
Vlak voor de stad horen we van een andere minibus dat er een controle is en er worden 8 mensen de bus uitgeschopt. Zij mogen gaan lopen en een half uur later zien we hun weer aan de andere kant van de stad.
Ethiopie… Genoeg te doen dus! Naast alle culturele bezienswaardigheden, mooie landschap en lange geschiedenis, is dit een land van mooie mensen.
-
08 November 2010 - 16:01
Lock & Janneke :
En er staan weer foto's bij de laatste 3 berichten!! -
08 November 2010 - 18:36
Amaythijs:
amay. heel mooi bericht. ik zat t te lezen en ( misschien mede dankzij mijn eigen belevenissen kon ik me dit verhaal goed inbeelden.hello money, hello money ik zat ff terug te bladeren in mijn reisverslag en t record wat ik mee had gemaakt in mozambique was 30 in een minibus.dus wie weet gaat jullie record er in de komende 2 weken nog aan. veel plezier nog en blijf nog maar wat van die mooie plaatjes schieten. ze zijn om in te lijsten. -
08 November 2010 - 19:51
Joerrr:
Goed verhaal! best herkenbaar. Ik moest nog even van die kinderen doorgeven, die het laatste stukje brood hadden, dat ze je erg dankbaar waren. Je zat dus gewoon weer te treuzelen met je eten.
En ja je maakt wat mee in z'n land.
mooie foto van Janneke binladen.
Was die meneer met die mooi afrokapsel net terug van het wel bekende balroombliz feesjes? -
08 November 2010 - 20:09
J Van Mensch:
geweldig wat jullie meemaken geniet er van
en ik ben niet jaloers
europa is mij ver genoeg
wij wensen jullie ook nog een veilige thuisreis
groetjes van O.Koos en T.Janny -
09 November 2010 - 09:47
Susanne Weeda:
Jeetje wat een ervaringen en indrukken... Persoonlijk kijk ik toch liever een documentaire over een land als Ethiopië :)
Respect voor jullie hoor!
Groetjes, Susanne Weeda
PS: nog geen baby, maar kan nooit lang meer duren ;) -
09 November 2010 - 18:35
Mascha:
wat hebben wij het dan toch maar goed he, in Nederland. Behalve dan die fokking kou! Ik haat winters weer.
Fijn te lezen dat jullie het naar je zin hebben.
Trouwens, hebben jullie 9 december wat te doen?
Laat maar ff weten. heb namelijk een zeer bijzondere muziekavondje op het oog......
Knuffels! -
12 November 2010 - 11:07
Ilse:
Heel herkenbaar, dat er eten van je bord gegapt wordt als men de kans krijgt...(he Janneke?!?!)
geweldig verhaal weer en mooie foto's!
Gefeliciteerd alvast met jullie (schoon/schijn)vader en oom en zwager/zwijger ;)
Hier stormt het dus geniet nog even van het klimaat!
Dikke kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
