Cabanaconde, Condors en Cusco

Wat vliegt de tijd! Zoveel te zien en zoveel te doen, maar we hebben niet alle tijd!
Na ons vorige blog uit Nazca zijn we doorgereden naar Arequipa. Arequipa is de tweede stad van Peru, maar lijkt in geen kanten op Lima. Arequipa doet veel meer aan als een groot provinciedorp met zijn historische gekoloniseerde centrum. Overal mooie huizen en kerken met in het midden een groot plein. We zijn niet alleen naar Arequipa gekomen voor het historische centrum, maar vooral ook om aan de hoogte te wennen. Arequipa ligt op 2500m hoogte, wat een mooie tussenstap is voor de komende weken, welke wij op ongeveer 3500-4000m zullen doorbrengen. We hebben al veel gehoord van reizigers die in 1 keer door zijn gevlogen naar 3500 meter en daar flink ziek van werden. Wij hebben daar dus geen zin in en willen straks vol kunnen genieten van de mooie uitzichten, mensen en ruïnes. Verplicht relaxen in Arequipa dus en dat gaat prima. We lopen rondjes door de oude stad, bezoeken het oude klooster, kijken uit op de vulkaan en eten typisch Peruaanse Ceviche op de markt, een mix van rauwe vis met uien, zoete aardappel en rijst. Erg lekker!

Na een paar dagen in Arequipa, reizen we door naar de Colca vallei, dit is een erg diepe vallei, die op sommige plaatsen bijna 4000 meter diep is. De thermiek in deze vallei trekt condors naar de vallei, zo gebruiken de condors om hoogte te winnen zonder met de vleugels te klapperen. Hier bij de vallei tussen de hoge rotsen zien we een condor van dichtbij langskomen, maar ook later tijdens wandelingen zien we de enorme roofvogels van zo’n 3 meter breed overvliegen.|
In de Colcavallei ligt ook Cabanaconde, een dorpje boven aan de vallei op 3500 m hoogte waar we ook even blijven om leuke wandelingen te maken. De mensen hier zijn nog erg traditioneel en zien er vaak prachtig uit, met gekleurde rokken, blouses en hoeden. De uitzichten vanaf Cabanaconde zijn prachtig en wij zouden hier best langer willen blijven, wij zijn dit keer echter geen 8 maanden op vakantie, dus we moeten weer door.

Vanuit Cabanaconde pakken we de bus en rijden we over hoogvlakten van 4000 meter en zien we overal op deze pampa’s alpaca’s grazen. Af en toe zien we een vicuna, een zeldzamere soort alpaca en zien we flamingo’s in het meer staan. Het is een mooie rit door de bergen, over de pampa’s met op de achtergrond vulkanen en besneeuwde bergtoppen. We stappen uit bij een groot kruispunt, 5 uur verderop. Hier staan we bij een politiepost en een paar kraampjes te wachten op een bus naar Cusco. Vanuit Cabanaconde rijden er namelijk alleen bussen terug naar Arequipa en dit is om als we naar Cusco toe willen. Er komt echter geen bus en ondertussen trekt de lucht helemaal dicht. In de verte zien we het al onweren en we besluiten onze tactiek om te gooien. Het duimpje gaat omhoog en we gaan al liftend verder. Al snel hebben we een goede lift te pakken. Weliswaar niet naar Cusco, maar wel naar Juliaca, een stadje richting Cusco van waar uit weer veel bussen vertrekken naar Cusco. De lift rijdt prima door en we genieten van het uitzicht. Tegen zessen komen we aan in Juliaca en van hieruit is het niet ver meer naar Cusco. We pakken de eerste bus naar Cusco, maar dit is natuurlijk niet de beste. We hebben de laatste plekjes in de bus, maar de bus kan natuurlijk nog voller! De schattige vrouwtjes van de klederdrachten stouwen de bus nog voller met hun koopwaar en we zitten lekker opgepropt in de bus, welke als deze eindelijk vertrekt en onderweg natuurlijk nog tig keer stopt, ons om 1 uur ’s nachts in Cusco afzet. Cusco is natuurlijk erg toeristisch, maar daar hebben wij om twee uur ‘s nachts niet veel van meegekregen, wij kloppen aan bij het eerste de beste hostel en zijn blij als we eindelijk kunnen gaan slapen. De volgende dag vertrekken we naar een leuker hostel op een goede locatie met een goede kamer voor een superprijs, bijna te mooi om waar te zijn. Dat blijkt ’s avonds ook wel als we om tien uur proberen te gaan slapen: eerst begint er een rockband, die bij elk volgend nummer de volume een standje hoger zet, waardoor het lijkt alsof ze na drie nummers in onze kamer staan te spelen. Als de band om twaalf uur afgelopen is halen we opgelucht adem en draaien ons lekker om…. Dan begint de lokale DJ nummers af te spelen in hoog volume, welke tot 4 uur doorgaat, als de dronken mensen dan eindelijk om 6 uur van straat zijn is het bijna rustig en begint het dagelijkse leven op straat. Toch maar even een ander hostel zoeken voor de volgende avond!

Nadat we een leuk hostel hebben gevonden net buiten het historische centrum, lopen we naar de ruïnes van Sacsayhuaman net buiten Cusco, boven op een berg. Deze ruïnes zijn beroemd om de enorme stenen welke grote muren vormen. De stenen zijn door de Inca’s precies op maat gemaakt zodat ze naadloos op elkaar aansluiten, er is nog geen speld tussen te krijgen. Hoe ze deze stenen zo hebben kunnen vormgeven en verplaatsten vanuit steengroeves, welke kilometers verderop liggen weet niemand. Elke gids die we zien heeft er zijn eigen theorie voor, maar geen enkele klinkt heel plausibel. De Inca’s kenden geen wielen en katrollen en zouden alles met hefbomen en rollers verplaatst moeten hebben. Dit zou goed kunnen voor de wat kleinere blokken maar sommige grote moeten honderden tonnen wegen… Eén ding is zeker, het ziet er prachtig uit en wij genieten lekker van de picknick die we hebben meegebracht.

Vlak bij Cusco ligt de heilige vallei. Deze vallei is relatief vlak en erg vruchtbaar, waardoor deze vallei al duizenden jaren bewoond is. In de hele vallei zijn diverse dorpen die de moeite waard zijn om te bezoeken. We beginnen bij Pisac, een dorp welke bekend staat om de mooi gekleurde boerenmarkt,welke er helaas niet is als wij er zijn, maar dat mag de pret niet drukken, want de andere attractie van het dorp is een Inca fort/dorp boven op de berg die naast het dorp ligt. Van de ruïnes zijn het vooral de terrassen die indruk maken. Deze terrassen werden vroeger gebruikt om van alles op te kweken, maar waren ook deel van het verdedigingswerk, doordat deze zo hoog waren. Vanaf het fort hebben we mooi uitzicht over de streek.
Het volgende dorp is Ollantaytambo, dit dorp is grotendeels gebouwd op de funderingen van een Incadorp, waardoor het stratenplan nog intact is ook zijn vaak de muren tot de eerste verdieping nog van de Inca’s, dit geeft het dorp een knusse en authentieke uitstraling. Tegen het dorp aan liggen nog de ruïnes van de Inca tempels en terrassen, welke wij ook beklimmen. De tempels hier zijn nooit afgemaakt door de Inca’s en her en der liggen nog grote blokken welke nog niet op hun plaats zijn getild. Er liggen nog zelfs grote blokken half op de weg, welke nu nog te veel moeite kosten om weg te halen. Je kunt je voorstellen dat wij ons nog eens afvragen hoe de Inca’s destijds wel deze stenen konden verplaatsen en dat heden ten dagen de grote stenen niet verplaatst worden, maar gewoon in de weg blijven liggen, omdat ze zo lastig te verplaatsen zijn!
Als laatste in de heilige vallei bezoeken we Chinchero, nog een oud Inca dorp, maar wat hier vooral indruk maakt is de kerk die gebouwd is op de fundering van de Inca tempel en welke simpel maar erg mooi versierd is. In alle kerken hier zie je een mengelmoes van katholicisme en lokale geloven, zo is Maria vaak gekleed in Peruaanse traditionele kledij en eet Jezus hier voor het laatste avondmaal een lekker gegrilde Cavia.

Als Jezus dit vroeger al een lekkernij vond, dan moeten wij de cavia ook maar eens proberen. Hier in de buurt zijn overal guyerias, een snackbar waar ze cavia’s(guy) serveren, maar wij bestellen er gewoon eentje in een restaurant in Cusco. De gebakken cavia past maar net op het bord en als we er de vork in zetten, laat de ober weten dat deze gewoon als een kippetje met de hand moet worden verorberd, we trekken zijn poten eruit en smikkelen alle vlees eraf. De cavia smaakt best lekker, een soort konijn, maar dan net anders, of misschien toch als rat, want gebakken kun je het verschil toch niet goed zien.

Alhoewel Cusco en de heilige vallei allebei erg mooi zijn is er voor de meeste mensen maar 1 echte reden om hierheen te komen en dat is de ruïne stad Machu Picchu. Deze ruïne ligt 30 kilometer buiten de stad, dat valt mee als je een helikopter hebt of een heel duur kaartje voor de trein wilt kopen, maar voor ons Hollanders zijn beide geen optie, en omdat er geen weg naar de ruïnes loopt, zoeken wij een alternatieve route. Na 7 uur in de bus te hebben gereden over een bergpas van 4430 meter en kilometers over een smal onverhard bergweggetje met afgronden van een paar honderd meter diep, komen we aan in Hydroelektica. een industrie dorp om een waterkracht centrale te maken. Dit dorp ligt relatief dicht bij Machu Picchu en na twee uur lopen zijn we eindelijk in Aquas Caliente, het dorp welke onder Machu Picchu is gebouwd om te toeristen te huisvesten welke de volgende dag de ruïnes bezoeken. Aquas Caliente lijkt erg op Valkenburg en bestaat bijna enkel uit hotels en restaurants en een trein station. Het blijkt wel dat de meeste mensen wel wat geld over hebben om Machu Picchu te bezoeken, want de goedkopere route welke wij hebben gevolg wordt door maar een paar honderd mensen genomen, terwijl er elke dag 4000 mensen Machu Picchu bezoeken. Gelukkig blijft niet iedereen in Aquas Caliente slapen en is het toeristen dorp nog relatief relaxed.
Vroeg in de ochtend lopen we richting Machu Picchu. De onverlaten hebben de ruïnes boven op een berg gebouwd, waardoor we bijna 2 uur omhoog moeten klimmen. Ook hier geld dat de meeste toeristen een shuttle bus de berg op nemen, maar dit geeft toch een beter gevoel en inlevingsvermogen met de Inca’s 500 jaar geleden. Om 6:30 gaat de poort open en stromen de hordes toeristen Machu Picchu binnen. Helaas zijn de weergoden ons niet erg gezind en het regent en er is zoveel mist dat we nog geen 20 meter ver kunnen kijken. Gelukkig hadden wij besloten om zelf onze toer te regelen en niet georganiseerd te gaan, want hele groepen mensen vertrekken alweer rond 11 of 12 uur, terwijl het weer en het zicht nog steeds belabberd is. Wij beklimmen de berg naast Machu Picchu om vanaf hier mooie vergezichten op Machu Picchu te kunnen zien. Als we na een zware klim van twee uur eindelijk bovenop staan is er nog steeds weinig te zien, heel af en toe is er een glimp van Machu Pichu te zien. We besluiten ons meegebrachte lunch op te eten en na een half uur wordt het weer beter en is Machu Pichu al een stuk beter te zien. Tijdens de afdaling wordt het weer steeds beter en komt zelfs de zon goed door. Zodra we weer beneden zijn, is het prachtig weer en zijn de meeste mensen al vertrokken. Wat een geluk dat de zon zo doorbreekt en wat een mooie middag hebben wij alsnog in Machu Picchu!

Onze laatste dag in Peru sluiten we af met laundry doen! Laatste dag inderdaad, want hierna duiken we nog even Bolivia in. Maar voordat we vertrekken, lopen we nog wat rondjes door het oude centrum, laat Janneke haar schoenen repareren welke helemaal stukgelopen zijn in Machu Picchu, doen we nog een keer een bakkie met een vriend welke we in Cusco hebben leren kennen en zo ook de gezelligste restaurantjes en beste souvenirkraampjes hebben ontdekt en kopen we onze buskaartjes naar Copacabana.
Wij gaan naar Copa, Copacabana!! Maar dan wel het Copacabana aan het Titicacameer in Bolivia!